Was dit niet het zgn. hondenhokje? Wij hebben vroeger ook nog zo'n ding gehad en het was niet om aan te zien. Meestal hadden we Zwitserland 1: sneeuw.

We hadden ook al vlug een kleuren-tv. Hoe dat zo? Er was een stuk cellofaan in de handel speciaal voor de tv. Dat stuk doorzichtig soortement plastic had twee kleuren, blauw en groen. Als dat nu voor het scherm geplakt werd, kon je natuurfilms zien in kleur. Alleen werden de dieren ook groen. Maar een kniesoor die daar naar keek. Dat heeft toch nog jaren zo geduurd.

Dit TV-toestel Type TX-400 U werd inderdaad Hondenhok genoemd. Dit toestel werd in de jaren 1950/51 door Philips op de markt gebracht, en toen en zelfs nu nog, door velen begeerd.

Ik heb even mijn best gedaan voor de eventuele liefhebbers. Deze tv heeft de nummers TX 400U-01 No. 31537.......180 Watt.

Wij hadden vroeger thuis (Halvemaanstraat 74, naast het buurthuis) ook een test-TV, een van de eerste met een aflopende achterkant, het zgn. hondje (leek een beetje op een zittende hond zoals 'his masters voice' van RCA(?). Vandaar de naam hondenhokje voor zijn vierkante opvolger TX 500 die als eerste op de markt kwam. Wij keken toen naar de allereerste TV-beelden uitgezonden door Philips. Ik was toen nog maar 5 of 6 jaar oud (rond 1953) en herinner mij een huis bomvol buurtbewoners als er een voetbalwedstrijd (vanuit het Philips-stadion) op TV was. Ik kan me nog goed de antenne (groot, VHF) herinneren die mijn vader op zolder had opgehangen. Stond hij vaak op zolder de antenne te richten en wij maar naar boven roepen of het beeld goed was. Tante Hannie en Dappere Dodo kwamen dacht ik pas later.

Wat de radio- en TV-ontwikkelingen betreft heeft Philips nooit voorop gelopen. De filosofie voor radio was dat Philips uitstekende radiolampen voor derden maakte, dus daar voldoende aan verdiende (dacht men). Vandaar dat de eerste radio's van de NSF (Nederlandse Seintoestellen Fabriek) kwamen (en door Philips gekocht werden). Oorspronkelijk bestond het begrip radio ook nog niet, maar waren het draadloze seintoestellen, die met piepjes en fluitjes (morsetekens) overseinden. Tot men er spoedig achterkwam dat spraak en muziek op dezelfde wijze ook overgebracht kon worden en het begrip radio ontstond. Vanaf dat moment (1928) zag Philips in dat men er niet meer omheen kon, en ging snel zelf radio's maken: type 2501, met een los plaatstroomblokje ernaast, dat even later in type 2511 voortaan ingebouwd werd (herkenbaar aan dat het toestel iets breder werd). Doordat alles van tevoren wel zeer goed ontwikkeld werd, blijkt nu de hoge kwaliteit. Zelfs de eerste radio's, na 75 jaar van zolder gehaald, blijken nog gewoon te spelen (wel oppassen voor slechte stroomsnoeren).
Voor TV geldt hetzelfde verhaal: vrij laat op de markt, maar zonder kinderziektes goed voor jaren plezier (bedenk wel dat in het begin, iedere dag en avond, de apparaten uren en uren, jarenlang aanstonden). De bekende Zwitserse sneeuw lag niet zozeer aan de kwaliteit van de TV, maar aan de platte brede 300-ohm lintkabel die zeer veel antennesignaalverlies veroorzaakte en later beter werd door de bekende verliesarmere coaxkabel. Ook kon men maar één gebied, Holland 1 (VHF), aan. Even later ook Holland 2 (UHF), waarvoor men iets later voor de oude toestellen zogenaamde voorzetkastjes verkocht, voor Holland 2, die natuurlijk snel overbodig werden omdat deze voortaan ingebouwd waren in de nieuwere TV's. De TX 440 en TX 500 worden door verzamelaars wel gewaardeerd, maar door de zeer hoge productieaantallen van de TX-17-18-19 en verdere typen na ongeveer 1955 neemt de waarde ook zeer snel af en zijn er legio te koop voor de liefhebbers. Ze doen het bijna nog allemaal.

Dat coaxkabel een grote verbetering was, kan ik beamen. Wat wij veel deden en wat mij eigenlijk verbaasde, was een stukje zilverpapier over het lintkabeltje heen en weer schuiven tot men een goed signaal had. Daar stond tegenover dat het de andere dag weer opnieuw moest gebeuren. De sprietantenne (ook wel dubbele) op de TV heeft het volgens mij nooit goed gedaan en had gewoon geen nut. Thuis maakten we gewoon de antenne aan de gordijnrail vast, tot het gedraai en geschreeuw op de zolder begon.

Piet, ik was al wat ouder, en ben dat nog steeds denk ik, en ik kan je vertellen dat niet alleen vanuit het PSV-stadion wedstrijden werden uitgezonden. Ik herinner mij een wedstrijd Woensel-Kimbria die werd gespeeld achter Maria op de Puinhopen aan de Boschdijk en zelfs een interland, Nederland-Zweden in het Olympisch stadion. Die wedstrijden waren alleen te zien bij een klein aantal mensen die voor Philips werkten en die na afloop een rapportje moesten schrijven over de beeld- en geluidskwaliteit van de uitzending.

Op internet is heel veel te vinden over de geschiedenis van de radio en televisie in Nederland vanaf het allereerste begin, te veel om hier in het kort weer te geven. De NSF, waar in een van de bijdragen over gesproken wordt, was een initiatief van Radio Holland (20 procent) Marconi (Verenigd Koninkrijk) en Philips elk voor 40 procent.