Door het perspectivische verschijnsel lijkt het of er zo maar wat gedaan is. Het midden van het raam is het donkere verticale lijntje. Een dergelijke afstand te overbruggen, moet op die plaats zeker gestut worden. Dan, nog is de afstand te groot voor het dragen van de muur. Dus heeft de aannemer deze oplossing gekozen. De balk die het hele gewicht draagt moet toch wel van een omvang zijn. Ik weet niet waar dit raam voor bedoeld is, maar voor een dergelijke oplossing, moet het wel een kunstwerk zijn.

Zo te zien is de lichtgeverfde constructie met de ogenschijnlijk willekeurig geplaatste staven zelfdragend. Het is een soort vakwerkligger en zo geconstrueerd en berekend dat de ligger het gewicht van de bovenliggende muur kan dragen. Het verticale lijntje in het glas is vermoedelijk een las-naad omdat het glas in deze verhouding moeilijk in een keer te maken is. Al met al een hele slimme, doordachte en ook kunstzinnige oplossing om veel licht naar binnen te krijgen. Niet alleen het glasvlak is daarvoor van belang maar ook de licht geschilderde binnenkanten van de kijkdoos die het invallende daglicht refecteren. Weet iemand wie de architect is?

Lijkt me lastig ramen lappen aan de binnenkant.