Als je nergens terecht kon ( in mijn geval dus ) kon je altijd nog naar de openbare ulo. Mevrouw Bosman Frans, Meneer de Nies Duits, Meneer Groenen Engels en meneer Willems Wiskunde. Oei wat een schoffies zaten er en maar achter de meiden aan Puchen.

Onder de bezielende leiding van dhr. Westerhout als start voor verdere opleiding, hebben meerdere leerlingen "hele goede posities" bereikt. Ondanks de naam "OPENBARE". Er was leiding!

Jan Schakenbos heeft helemaal gelijk. Dhr Westerhout is later zeer verdienstelijk directeur geworden van het Stedelijk College in Eindhoven. Hij zal het dus echt wel goed gedaan hebben in de Robbenstraat. Daarnaast dient een school altijd beoordeeld te worden in de context waar de school zich in bevindt. Nu zelf als directeur van een school weet ik daar alles van. Ik ben het niet hem eens dat openbaar een kwalificatie zou zijn voor minder goed onderwijs. Het aannamebeleid van de openbare ulo in die tijd zal bepalend geweest zijn voor de naam die de school had. IEDEREEN was welkom. Dus echt openbaar.
Ps de heer Willems is later directeur geworden van een MEAO school in Eindhoven.

Ik ben het helemaal eens met Jan Bergmans. Op deze MULO werd er goed en redelijk streng les gegeven. Deze school kon zich goed meten met andere (M)ULO's in de stad. De school was OPENBAAR, omdat er een openbare school moest zijn waar alle kerkelijke gezindten en niet-gelovigen terecht konden. Dhr. Westerhout hebben we in 2004 nog gesproken, hij was toen allang met pensioen en dhr. Willems was in 2004 directeur van een hogere school ergens in Limburg.

Ik ben het helemaal eens met de voorgaande sprekers. Zou hen nog wel eens willen spreken. Deze school is de ondergrond geweest voor mijn latere werkzame leven bij verschillende bedrijven. Zelfs heb ik nog wel eens voor iemand op de Vrije Markt in Hamont en Overpelt, tijdelijk overgenomen. Volgende maand word ik 65. Schoolbank.nl heb ik een oude klassefoto gevonden van de lagere school Franciscus Xaverius welke ik tussen 1957 en 1963 de 6 klassen heb doorlopen. Herkende er mezelf op en een persoon van wie ik de naam niet meer weet, maar nooit veranderd is. Zelf ben ik redelijk uitgedijd. Meneer Westerhout heb ik lange tijd nog contact meegehad. Eind vorig jaar ben ik nog langs zijn huis gereden, maar wist uit mij hoofd het huisnummer niet meer. Staat niet meer in het telefoonboek, dus weet niet of hij er nog woont. Hij vertelde me wel tijdens een van mijn bezoeken, dat ik het handelen altijd wel in mij heb gehad, maar door mijn verlegenheid het niet zo naar buiten kwam. In hetzelfde gebouw van de vroegere lagere school heb ik tussen 2003 en 2005 vrijwilligerswerk, voor Digitolk gedaan. Op zaterdag tijdens inloop bezoekers/computergebruikers met mijn opgedane kennis/kunde ondersteuning bieden. Door mijn levenservaringen anders leren kijken naar mensen met een beperking, andere huidskleur, religie. mensen met respect behandelen. Soms een dialoog durven aangaan, leren van elkaar jong of oud. Zelf nooit getrouwd geweest, geen kinderen wel een lat-relatie.