Rechts achter alle ramen bevonden zich de kantoren van het Philips Woningbureau (Hertog Hendrik Van Lotharingen) toen de foto gemaakt is.

Links achteraan woonde melkboer Harry Swinkels. Hij was de melkbezorger van de Bergenbuurt. Ook was hij Sinterklaas en kwam dan met een rijtuig in de straat. Harry had aan de Gagelstraat ook nog een winkeltje.

Links bij de brommers was een herenkapper gevestigd van Wim Smulders.

Ik heb nog enkele jaren in het gebouw rechts gewerkt. Ik werkte voor Philips Office Machine Division, een voorloper van Philips Data Systems. Deze straat was mijn uitzicht. Ik herinner mij nog de maandelijkse salarisbetaling van Philips. Er stopte een grote Amerikaanse taxi met iemand van de loonadministratie en een (gewapende) bewaker (portier). Je moest dan een kamertje binnenkomen en je salarisnummer noemen. Na een handtekening kreeg je je salaris contant in een bruin zakje met loonstrookje erin. Tussen de middag liepen we naar de personeelwinkel ertegenover, op zoek naar koopjes, meestal apparaten met een krasje of zo.

Links vooraan, ongeveer ter hoogte van de lantaarnpaal, zat bakker Bertrams. Wij woonden vanaf midden jaren veertig op de Mathildelaan (Ventoseflat) en ik moest bij die bakker regelmatig een hompje gist gaan halen, als mijn moeder weer eens zelf een krentenbrood bakte. Het was een fijne omgeving om te wonen: mijn vader werkte om de hoek bij Philips op de Emmasingel; de 'stad' was dichtbij; de treinen liepen vlak voor je deur (daarom ben ik nog altijd 'treinengek') en alle voorzieningen, lees: 'Philips' voorzieningen, waren in de buurt: Philips Schouwburg, Philips Stadion, Philips huisartsen (op de Willemstraat), de Philips Personeelwinkel, de Philips kleuterschool (verderop aan de Mathildelaan).

Tussen de tweede en derde auto links woonde mijn oma Ciska van de Molengraft. Ik kwam daar dagelijks en het hele weekend en ging vaak aan de overkant (links van de boog) door de ramen kijken naar wat (met de kennis van nu) leek op de voorlopers van de grote computers.

Die voorlopers van de grote computers waren in feite elektronische opvolgers van de mechanische boekhoudmachines. Ze waren ook voor de administraties bedoeld van banken, gemeentes enz. Je kon er kettingformulieren mee volprinten en later ook gewone A4-tjes. Ze werden ontwikkeld en geproduceerd in Eiserfeld bij Siegen in Duitsland. Daar had Philips het bedrijf Siemag opgekocht dat voorheen typemachines maakte en in de oorlog allerlei mechanische troep, zoals tracks voor tanks. Het bedrijf wilde overgaan naar elektronische, digitale machines, maar had daar het geld niet voor. Philips wilde dit ook en had wel geld. Zo kwam de koop tot stand.
Ik werkte in de jaren van 1969-1976 op de serviceafdeling van Office Machine Division, zoals die afdeling heette. We maakten daar de servicehandboeken, onderdelenboeken en leidden internationaal servicetechnici op. En daarom stonden die machines daar.

Ik herinner me Harrie Swinkels nog goed, al wist ik toen alleen zijn voornaam. Nooit chagrijnig, altijd goed gemutst. De melkkar waarmee hij langs zijn klanten ging zou ik graag nog eens terugzien, dat moet nu toch wel een antiquiteit lijken, met zijn melkbussen, met kraan, halve en hele liter maatkannetjes, de houten kar met houten spaakwielen waarvan de ijzeren "banden" zo'n heerlijk vertrouwd geluid maakten op de kasseien van de Bergen. En niemand had nog haast.