Datum: 19-04-2013
Naam: Gerard Strijards

Heksenland. Strijp heeft diverse merkwaardige, soms zelfs macabere bijnamen gekregen in de loop van zijn meer dan zeshonderdjarig bestaan. Het blijft fascinerend dat een bevolksgroep bijeen is gaan troepen in een langgerekt geuldal dat "overloopgebied" vormde van Gender en, verderop, Dommel, waar het water maanden lang bleef stillestaan. Dat doen mensen eigenlijk niet: van nature zoeken zij zandruggen, verhogingen tussen slenken, eventueel terpen voor hun woonst. Rondom dat oude kerkje lag het kerkhof, waar al vóór 1400 begraven werd, terwijl aanpalend een graaf en brandkuil voorhanden waren, waaraan ook drinkwater ontleend werd. Dat daarin lijkengif doorsijpelde, die flakkerende ziekten veroorzaakte bij de omwonende, wordt nog in rapporten vanwege de provinciale volksgezondheid in het begin van de twintigste eeuw vastgesteld; vliegende zinkings, boezemwoelingen, katterale koortsen, zo wilde de volksoverlevering. Daartegen bestonden dan weer locale bezweringsformules en medicamenten, iets wat in diverse Kempische rapporten breed uit de doeken gedaan wordt, niet specifiek voor Strijp, maar meer algemeen binnen het gebied der acht zaligheden. Maar Strijp had van die ontraceerbare volksziekten intens en herhaaldelijk last en doktoren, die zetten zich niet neder in dat huiverend gehucht. Tenminste, niet voordat de Strijpse straat van klinkers was voorzien. Het zou mij niets verbazen als locale heksen hun merkwaardige brouwsels ter beschikking stelden, als weer een van die rare Strijpse koortsen losbrak. Het bedwingen van Gender en Dommel, het doen doorstromen van Run- en Windgraaf had in ieder geval op de volksgezondheid een direct begunstigend effect, even als het laten doorslaan van een dorpspomp door Pastoor van Griensven bij de oprichting vanm Liefesgesticht en katholieke lagere meisjesschool in het midden van de negentiende eeuw.