Datum: 25-10-2010
Naam: Ellie Wijman-Loots

in 1968 werd onze zoon met een zogenaamde waterbreuk opgenomen en moest hier twee weken verblijven na zijn operatie. Bezoeken van kinderen waren niet toegestaan, vaders mochten twee keer per week 's avonds een half uurtje op bezoek komen. Ander bezoek was elke dag 1 uur mogelijk. Dat waren barbaarse tijden als je kijkt naar de huidige werkwijze waar ouders zelfs continu op bezoek mogen komen. Als een kind werd opgenomen, werd het aan de hand van de verpleegster of non meegenomen en moest je als moeder heel snel verdwijnen, want dat leverde "alleen maar trauma's op" voor de kinderen werd gezegd. Dat ze toch een trauma opliepen omdat ze dachten in de steek gelaten te zijn, daar zijn ze jaren later pas achtergekomen. Wij ook, maar toen was het al te laat en duurde het zes jaar voor het trauma verdwenen was.

Datum: 19-09-2011
Naam: Fred de Turck [Freddie]

In het jaar 1952 heb ik een zware valpartij gehad, waardoor ik in het ziekenhuis belandde en op de kinderafdeling terechtkwam. Daar werd ik eerst op een kamertje geplaatst, maar na verloop van tijd mocht ik naar de zaal. Omdat het daar te druk voor mij was moest ik terug naar de kamer. Ondanks de zieke kinderen die allerlei verschillende aandoeningen hadden, werd er door diegene die niet zo erg ziek waren ook veel lol getrapt. Niet door mij, want ik moest zes weken platliggen!

Datum: 01-10-2016
Naam: Paul van der Cingel

Als ik lees wat Ellie is overkomen, ben ik blij dat ik in het Diaconessenhuis terechtkwam voor mijn blindedarmoperatie. Daar waren geen nonnen die de baas speelden. Ik lag samen met een biologieleraar op een tweepersoonskamer met uitzicht op de grote tuin en de huizen van het Villapark aan de achterkant.

Datum: 02-10-2016
Naam: Anton van Kemenade.

Dan zal ik maar zwijgen over mijn ervaringen op de kinderafdeling van het Binnenziekenhuis. Hier zwaaide zr. Joanetti met harde hand de scepter. Verschrikkelijk!