In 1950 en later stonden die wagens en huisjes er nog. Ik herinner me heel goed de oude tramwagons en merkwaardige onderkomens die daar stonden. Als we met een vriendenclub naar Gijzenrooij liepen of naar het "strontven" gingen, kwamen we daar altijd voorbij. We vonden het wel heel bijzonder. Inderdaad hoorde Tivoli toen nog bij Geldrop. Dat leverde soms wel complicaties op als er officiële papieren aangevraagd moesten worden, b.v. bij het Tivolikoor. De ene helft van de jongens en mannen hoorde bij Eindhoven en de andere bij Geldrop.

Op deze plek staat nou de Tivoli sporthal als ik me niet vergis. Een zwager van mijn vriend uit deze tijd had er ook zo'n huisje met een leuke tuin eromheen waar ik jaloers op was, zo wou ik later ook wonen dacht ik. Maar met het ouder worden werd ik ook verstandiger. De persoon heette Van Alst en werkte bij Bolletje en hij was ook in de handbalwereld een persoon. Zijn vrouw was dacht ik de oudste zus van Pieter Jansen. Dit is ook zo lang geleden dat ik er van verschoot toen ik deze man vorige week tegenkwam in Geldrop. Helemaal niks veranderd. Waar blijft de tijd en toch zo dichtbij.

De treinwagon die de hoek sierde, was er neergezet door een vriend van mij, Jan van de Heuvel uit de van Kinsbergenstraat. Hij was gehuwd met een meisje uit de Leeuwenstraat waarvan de vader violist was en waarvan de naam mij ontschoten is. Niet lang daarna is Jan met de familie naar Amerika verhuisd.

Ik kan me herinneren dat er ook een salonwagen omgebouwd was tot café, de Pondorosa bar of zoiets.

Bep en Jacques Preller waren onze overburen. Wij woonden op nr 27. Deze mensen zouden zo in "Showroom " kunnen figureren. Zij runden aanvankelijk een scooterrijschool en later richtten ze tentoonstellingen in met opgezette dieren en kunstplanten. Onvergetelijk stel! Wal Gundlach (broer van Fred).

Van Ru en Cathrien Bossong heb ik begrepen dat Jan Spoorenberg ooit een overzicht heeft verstrekt van de bewoners van de woonwagens. Op bijgaand    plattegrondje is de situatie goed te zien. Merk op dat één rij woonwagens aan de Okapistraat stond, een inmiddels verdwenen straat.

Ik heb scooterles gehad bij Preller. Bij het eerste examen kwam een politie-VW, met die speciale deuren, een zijstraat uit de voorrangsweg op waar ik reed. Omdat het regende, schoof ik er lekker tegenaan. Voorvork krom, politieauto voorspatbord ingedeukt. Mijn examinator, die achter mij reed, over de rooie tegen die agenten en ik mocht mee terug rijden met hem, GESLAAGD!! En dat voor nog geen 50 gulden!

Reactie op verhaal van Wil van Hout, over Jan van de Heuvel en zijn meisje. Jan is namelijk een oom van mij geworden omdat hij met mijn tante was getrouwd, Helma van der Westerlaken uit de Leeuwenstaat, zo heet ook haar vader dus er waren meer kinderen zoals: Erica, Martha, Helma, Stien, Ennie, Marie, Lambert, Benno. Nog een meisje, ben naam kwijt, is naderhand getrouwd met Wim de Bruin, een slager hammenroker. Maar Jan en Helma zijn inderdaad verhuisd naar het buitenland. Dat was Australië maar teruggekeerd omsteeks 1963/1964. Hebben toen even bij ons gewoond. Jan heeft daarna in Geldrop gewoond in het oude GGD-gebouw aan de Heuvel. Zij hebben twee dochters (geen contact mee) en heeft daar muziekinstrumenten gebouwd en met muziek bezig geweest. Ik ben nazaat van Martha, getrouwd met Dirk Brokke, maar van violist van der Westerlaken en kinderen en aangetrouwden leeft niemand meer, helaas. Dat was het Wil.