Dat was een bijzondere tijd op zo'n slaapzaal met 30 tot 40 pubers. Suiker over de vloer strooien zodat je kon horen wanneer de groepsleider zijn controlerondje stiekum wilde lopen. Achtervolgingen op zaal als iemand kwaad was als de leider 's morgens de deken van het bed trok. De verstikte lach als iemands snoepzakje onder de deken kapot ging en het snoep langzaam op de grond begon te tikken en doorrolde. Dat klinkt wel zo mooi. (eind zestiger jaren)

Er werd heel wat afgefluisterd als het licht uit was.

Een andere versie van de slaapzaal was de ruimte direct onder het dak van het gebouw rechts naast de kapel. Daar stonden in het midden twee rijen bedden met het hoofdeinde naar elkaar toe en aan de buitenkant nog eens twee rijen. De stiekeme communicatie tussen de knullen die met de koppen naar elkaar lagen, ging door het schrijven van letters in elkaars hand.

In 1950 sliep ik met onze 6e klas op de slaapzaal die alleen te bereiken was over deze slaapzaal. De toegangs opening naar deze slaapzaal, in de linker muur, was tevens de toegang naar onze slaapzaal. Je moest bij het voorste bed links af en een deur door. Bij diaree was het "billen knijpen".