De tamboer links is Lambèr van Schaijk. Lambér was ook bij het Woensels Muziekkorps en later tamboer / instructeur bij het Catharinagilde Woensel.

Ik heb van Lambert het tamboursvak geleerd op 'n plènkske mî rubber. Ik wilde bij de Vlokhovense fanfare als tambour maar pastoor Odemaere wilde dat niet omdat er al teveel tambours waren volgens zijn onvolprezen muzikale inzichten! ;-)) Hij zei tegen mij: kunde gij blaoze?. Ik zei dat ik pijn an m'n orre kreeg als ik ging blaoze. Dus geen kans. Maar het was Lambert die me vertelde dat ik toch maar bij hem langs moest komen dan zou hij me wel leren trommelen dan kende ik dat alvast voor als er een tamboursplaats vrijkwam. In 1959 kwam die kans en heb ik enkele keren mee gemarcheerd maar ik koos uiteindelijk toch voor Die Tambourijnen. Toon Walraven vroeg me of ik mee wilde doen en aangezien mijn band met Toon begon vanaf mijn eerste levensdag, ik werd geboren in het bovenhuis van hetzelfde pand waar ook de fam. Walraven toen woonde (dat pand staat er nog steeds), heb ik volmondig ja gezegd en ben er toen vanaf het begin bij geweest. Lambert ben ik toen een beetje uit het oog verloren totdat ik hem midden jaren '70 weer tegenkwam op de Pius X Mavo in Strijp waar ik toen als leraar werkte. Hij kwam zijn zoon Jos inschrijven en daarna zag ik hem wel weer eens op een ouderavond. Later verloor ik hem opnieuw uit het oog. Hij is mij altijd bijgebleven als een rustige, bedaarde, vriendelijke man.

Veel van de oude instrumenten van de Vlokhovense Harmonie zijn omstreeks 1975 verkocht op een vlooienmarkt ten bate van het Open Jeugdwerk Vlokhoven, het leverde een leuke cent op.
Het vaandel is wel bewaard gebleven dacht ik, dat heeft tenminste ergens in Unitas in een kast gehangen, misschien nu nog wel.