Na de herstelwerkzaamheden van de oorlogsschade wordt de draad weer opgepakt. Zo ook de discussie over een groter ziekenhuis. Het niet-katholieke volksdeel in Eindhoven en omstreken blijft groeien. Het ziekenhuis wil uitbreiden naar 400 à 500 bedden. Er zijn voorstellen voor een tweede verdieping op en een nieuwe vleugel aan het ziekenhuis. Maar het Eindhovense gemeentebestuur staat dat niet toe.
Het Diaconessenhuis roeit met de riemen die het heeft. Alle beschikbare ruimtes, zoals de kelder, worden gebruikt. Zelfs de garage wordt in de '50 jaren ingericht als ziekenzaal. In 1956 komt er een houten paviljoen in de ziekenhuistuin, waarmee het aantal bedden naar ongeveer 200 kan groeien. Tegelijkertijd bereikt het Diaconessenhuis een akkoord met de gemeente voor de bouw van een groot , nieuw ziekenhuis in het stadsdeel Woensel. De bouw start in 1962, vijf jaar later is de officiële opening. Het oude ziekenhuis aan de Parklaan gaat in 1966 in de verkoop. Er zijn verschillende gegadigden, zoals de Technische Hogeschool, de gemeente Eindhoven, de NCHB (Ned. Centrale voor Huisvesting van Bejaarden) en de Martinusstichting. Deze in Den Bosch gevestigde stichting van zakenman A. Nollen wil een verpleeghuis opzetten. Hij doet als enige een bod van 4 miljoen gulden en wordt eigenaar. Het ziekenhuis wordt in 1967 omgebouwd en ingericht als verpleeghuis. Het huis krijgt de naam Dommelhoef, naar de Stratumse boerderij uit lang vervlogen tijden.