En hier is de antiquair van mijn herinnering. Het groene, houten schuurtje stond waarschijnlijk rechts tegen de winkel. Dan kwam nog een rijtje huizen en dan de leemkuil, waar we eind jaren 40, leem of klei haalden om hele vloten te maken om zeeslagen mee te spelen. Hier heb ik mijn eerste snoek zien zwemmen, of liever staan. Ik ben van 1937.

De leemkuilen waar Vic het over heeft, werden later volgestort met huisvuil en andere troep. Ik weet nog dat weer later er een aanvang werd genomen met de fabriek en dat bij het heien er zwarte stookolie naar boven kwamen. Dat gebeurde zo net voor sinterklaas, dus werd er in het toen verschijnend dafblad Het schakeltje hiervan gewag gemaakt en tevens de gelegenheid geboden in te schrijven voor een emissie. Iedereen kwam kijken naar de opborrelende olie. Omdat er geen datum maar wel een dag vermeld stond was er toch enige belangstelling. Tegenwoordig zou dat niet meer mogenlijk zijn daar er nu een schone grond verklaring moet zijn.

Dit was niet de Poeijersdwarsstraat, maar de Poeijersstraat.
Zie ook foto 2163

De antiquair die daar zat was dat niet Hans Schoormans met antieke Franse klokken?

Hier heeft ook als antiquair Joop en Olga Schreuders gezeten volgens mij.

Inhakend op de vuilstortverhalen: in 2004 werden op het terrein van het Research Centrum van DAF een aantal tijdelijke motorproefstanden gebouwd. Daarbij werd, niet eens heel diep, wat gegraven en kwamen een vlieggewichtkoppeling en een deurgreep van de personenwagen naar boven. Ik begon al te dromen van een hele auto, maar bij de genoemde delen bleef het. De koppeling ligt nu bij mij in de schuur.