Zowel de peperbus als de muur rechts op de foto hebben samen met een stuk van de voortuin van Pastoor Suetens het veld moeten ruimen voor het kruispunt. De stenen van de muur werden schoongebikt en gebruikt voor een nieuwe muur langs de tuin van de pastorie met daarin het kapelletje.

Waar diende zo'n 'peperbus' voor? Alleen voor reclame en aankondigingen?

Ik denk dat deze "peperbussen" inderdaad voor reclame waren maar mogelijk ook voor officiële publicaties zoals berichtgeving vanuit de Gemeente of oorlogsnieuws. Recent zijn er verspreid over de stad weer zgn. peperbussen geplaatst. Een ouderwetse manier van publiceren maar wel effectief en zonder allerlei gevels van gebouwen te besmeuren. Men kan hier vrij posters opplakken. Ik vind het persoonlijk wel erg egoïstisch dat er plakkers zijn die zo nodig drie of meer delfde posters plakken, ten koste van de plaats voor een ander. Het gaat zelfs zo ver dat mijn zielige postertje voor Summer in the Sixties van 31 augustus 2008, gewoon door drie dezelfde posters wordt overplakt door niets en niemand ontziende plakkers. Als iemand een oplossing weet voor dit probleem ???? Die mogelijkheden tot publicatie, zonder gebouwen en muren te besmeuren zou toch voor iedereen toegankelijk moeten zijn.

Marijke, wellicht die digitale schermen, die her en der in de stad geplaatst zijn. Daarnaast zijn er nog een aantal lichtbakken met reclame op de rol (bij het Hotel Aalsterweg) Het begin van een oplossing? En toch hebben die peperbussen en die grote aanplakborden wel meer charme.
Zielige postertjes voor zulk een geweldig festijn? Grote posters en zo hoog mogelijk plekke!! Me un trepke!!

Het plakken stoort mij geenszins. Maar wat gebeurt? De voordien geplakte posters worden niet al te sociaal verwijderd. Deze afgescheurde posters worden zomaar op de grond achter gelaten. Even later wordt hiermede de omgeving op gezadeld. Bij gelegenheid stuur ik even een opname van deze wantoestand. Waar volgens mij de plakkers (lees opdrachtgever) voor aansprakelijk gesteld moeten worden.

Je kon toch vroeger tijdschriften voor het Rode Kruis in de peperbussen stoppen, of waren dat misschien weer andere "bussen"?

Vaak waren peperbussen niet hol, maar als reclamezuil vermomde transformatorhuisjes.

Bijna goed Hans. Maar het transformatorhuisje stond zo'n 50 meter verderop op de stoep. Ik meen me te herinneren dat ik eens langs de peperbus kwam en de deur open stond en dat ik handwielen zag, waarschijnlijk een verdeelstation van het gas denk ik nu. Ik kan me vergissen, ik was een kind. Transformatorhuisjes hadden ook altijd het opschrift "Let op, Hoge Spanning". Dit heb ik op die peperbus nooit aangetroffen.

Op deze plaats staken de para's de weg over in de richting van de fotograaf. Niet met zekerheid, maar naar alle waarschijnlijkheid, is na het oversteken een handgranaat gevallen en een van de para's, Robert Modracek, om het leven gekomen. Je kunt het nu niet voorstellen, maar hier liepen wij burgers gewoon tussen de para,s door en achteraf misschien wel zeer hinderlijk. Gelukkig hadden ze veel ervaring met dergelijke toestanden.

De bussen voor het Rode Kruis waren andere bussen, die leken op de grote oude rode PTT brievenbussen. Er heeft er lang nog een gestaan op de hoek Kerkstraat Rechtestraat.

Die soldaten draaiden de Kloosterdreef in en stelden meteen een zware mitrailleur op een affuit, richting het centrum, wat wij toen heel raar vonden. Ze waren natuurlijk geheel op de hoogte, maar wij gewone stervelingen wisten nergens van. Wij hadden alleen maar belangstelling voor de tot de tanden bewapende figuren die sigaretten meebrachten en uiteindelijk de bevrijding. Ik had een vriend die Engels sprak ( priester student die thuis was wegens onrust) dus wij hadden gauw een pakje sigaretten in onze zak.

In navolging van mijn bericht over de ontplofte handgranaat het volgende. De para's beschikten over granaatadopters. Deze dingen werden in het verlengde over de loop geschoven en dan kon de M 1 gebruikt worden voor het schieten van handgranaten. Als de gevechtshandelingen op een lager pitje kwamen, dan kon de granaat, die op de adopter was aangebracht, weer verwijderd en op geborgen worden. Nu zullen wij nooit te weten komen of het wisselen van de granaat de explosie veroorzaakt heeft, maar ik neem aan dat een geoefend (opleiding heb ik gezien in de film "Band of Brothers") soldaat geen scherpe granaat laat vallen. De granaat wordt pas altijd ontdaan van de pin als het nodig is.

Een veteraan van Fco.506th.P.I.R 101stAirborne Division vertelde mij het volgende:
De para's hadden al tijdens de sprong handgranaten bij zich, ze hadden de pin reeds verwijderd voor de sprong. Om te voorkomen dat de beveiligingsbeugel wegsprong hadden ze de granaat "gezekerd" met tape.
Waarom deden ze dat? Heel simpel als ze geland waren was het een eenvoudige handeling om de tape te verwijderen en de granaat te gebruiken, maar ook als ze aan hun handen gewond raakten was het gemakkelijker om de tape met hun tanden te verwijderen!
Naar het schijnt heeft Robert Modracek zo'n "granaat" bij zich gedragen en is door gevechtshandelingen de tape los geraakt met fatale gevolgen!

Lambert, ik geloof je verhaal meteen, toch moet ik iets zeggen over mijn eigen ervaring. De granaten werden in kisten aangevoerd vanuit de fabriek. Zo'n granaat zit dan in het vet. d.w.z. in de granaat zit een veer die de slagpen moet activeren. Door dat vet is de kans groot dat je een blindganger krijgt. Kan zijn dat door de vetvertraging hij later ontploft of helemaal niet. Om dat te voorkomen werden alvorens tot actie over te gaan de granaten helemaal gezuiverd van de smurrie. Om nu te voorkomen dat een vuile granaat bij de schone terecht kwam kon je ze beter merken.
Het tapen zoals jij bedoelt zal geen kortere tijd duren alvorens gebruik maar zal ongetwijfeld ergens anders voor gediend hebben. De frontsoldaten waren immers heel vindingrijk.

Wil, Zonder twijfel geloof ik ook jou verhaal, de ware toedracht over het ongeval zullen we wel nooit achterhalen vrees ik!!
Het is alleen jammer dat Robert slachtoffer is geworden van, naar alle waarschijnlijkheid, een "dom ongeval"
Wat het tapen betreft, lees het boek van Donald R. Burgett (veteraan 101st), daar heb ik het "verhaal"gelezen!!
Burgett beschrijft in zijn dagboek Currahee alle campagnes in Europa, je bent er als het ware direct bij betrokken!

Mijn ouders hebben het altijd gehad over een ongeluk met een granaat, waarbij een parachutist, een man en een meisje dat Klip of Kip heette gewond raakten. Een granaat zou los geraakt zijn tijdens de vreugde dansen met de omstanders. Dit ongeluk vond plaats in de Pastoriestraat ter hoogte van de Verwerstraat. Dokter Jansen van de Kloosterdreef verzorgde als eerste de parachutist, ondanks het smeken van de echtgenote van de gewonde man. Dokter Jansen zou gezegd hebben dat de parachutist het belangrijkste was om geholpen te worden.

Niks vreugdedansen met omstanders Wil. Deze mensen waren tot in de kleinste lichaamvezels geconcentreerd. De mensen bepaalde zich hooguit door een hand te geven. Ze zagen er ook niet uit. Ongeschoren en tot de tanden bewapend. Hoe lang zouden ze zonder slaap geweest zijn? Ik kan mij herinneren dat na het ongeluk de rest gewoon doorliep of er niets gebeurd was. En dat moet ook wel, er waren nog diverse Duitsers in de buurt. Even later haalden ze nog een paar Duitsers uit het korenveld in de omgeving. Het was voor ons feest, maar niet voor onze bevrijders. Die moesten nog aan de bak en verwachtten elk ogenblik weerstand.

Beste Wil. Destijds was ik vier en 'n half jaar oud. Maar ik kan me nog duidelijk herinneren dat een parachutist mij op de arm nam op de hoek van de Slagerstraat/ Pastoriestraat. Zij stonden in de Pastoriestraat aan de kant van de weg opgesteld en hadden zeker wel oog voor ons. Wat ook wel blijkt uit andere foto's tezamen met burgers. Verder kan ik me herinneren dat Duitse krijgsgevangenen werden afgevoerd richting Broekseweg. Een van hen was gewond aan z'n arm.

Bij gevechtshandelingen is er geen ruimte voor een praatje. En dat geval van jou kan ik mij goed voorstellen. Je zult als jonge vader aan de andere kant van de wereld zo'n zelfde kereltje zien. Alle foto's die jij ziet waarop gesprekken met burgers zijn altijd genomen voor informatie of bij een rustpunt wanneer ze bij hun volbrachte opdracht zijn. Ik zou het immers niet goed vinden als mijn maat zich met bijkomstigheden ging bezighouden.

Robert Modracek, want dat was de betreffende parachutist die sneuvelde, van D CO 506th P.I.R 101st Airborne Div. Heeft bij mijn vader in de Pastoriestraat 43 in het portiek met een aantal mede companen een glas cognac gedronken en een Karel 1 sigaar gerookt!
Kort nadat zij weer verder gingen richting Kloosterdreef is Robert gestruikeld over een stoeprand voor het café Monopole (nu Happy Corner) waarbij een van zijn handgranaten welke NIET gezekerd was is afgegaan!
Mijn vader,inmiddels 92 jaar jong heeft het zien gebeuren, de goede man huilt nu nog als we er over spreken! In zijn woonkamer hangt een foto van Robert, ook heb ik contact met een broer van Robert.

De naam van Robert J. Modracek staat natuurlijk ook op de plaquette bij het Airbornemonument, zie foto 5844.

Jazeker Tini,opdat wij niet vergeten!!

Tja, zoals het er nu uitziet was het helaas mijn opa die naast Robert Modracek zijn leven verloor door het incident met de handgranaat.

Ik kom even terug op mijn reactie van 25 maart 2009 waarin ik zeg dat het transformatorhuisje zo'n 50 meter verderop stond. Recentelijk is er een foto boven water gekomen waarop dat duidelijk te zien is, foto 35274.

Inderdaad Tini, over de handwielen waar jij het over had (25-03-2009) is waar en er kwam een penetrante geur uit de deuropening.

Zouden het dan toch afsluiters geweest zijn van het gas zoals ik eerder suggereerde?