In Maarheeze stond El Pinar het woonoord Spaanse werknemers. Op de Atlantis beeldbank van het RHCe (nr 13311) staat een afbeelding uit 1966. Opvallend daaraan is de grote gelijkenis met El Prado. Vanaf de woningen tot en met de lantaarnpalen.

Na enig speurwerk blijkt dat El Pinar in Maarheeze geopend is in 1964 en El Prado in 1966.
Deze laatste was gelegen aan de Beemdstraat op industrieterrein De Hurk. Op elke kamer sliepen 8 personen! Over privacy gesproken.

Philips had nog meer van deze woonoorden in onze provincie liggen. Over het algemeen werden deze mensen wel goed opgevangen. Uiteraard was niet alles plezier en lol maar toch kijk maar eens op de onderstaande website.

Over integratie gesproken. In die jaren kreeg mijn broer een buurman uit Spanje, deze had het huurhuis gekregen van Philips. Enkele maanden later ging hij met zijn gezin op vacantie in Spanje en kwam de sleutel van het huis brengen met de woorden Hier is de sleutel en er staan ook een paar plantjes die water nodig hebben. Toen mijn broer later op vacantie ging bracht hij ook zijn sleutel en dat is zo door gegaan tot al zijn kinderen het huis uit waren. Vorig jaar is hij naar zijn geboorteland terug gegaan. En heeft hij een vacantie adres achtergelaten in Spanje!

El Prado lag aan de Beemdstraat in Eindhoven/Strijp.
===Toch even iets verder kijken naar de tweede foto 1976 en je krijgt het compleet ingetekend op de stadsplattegrond te zien. (Red.)===

Velen jaren heb ik pro Deo de Spaanse gastarbeiders geholpen in El Prado. Samen met een vriendin van mij t.w. Tine Reijnders. Nadat we ons Spaans diploma behaald hadden bezochten we zieken, maakten excursies etc.. In April 1967 vertrok ik als hostess voor Hotelplan naar Spanje en voor mijn vertrek kreeg ik een grandioos afscheid van de Spaanse gastarbeiders in het hotel Krasnapolski in A'dam gedurende een dagexcursie. Ik heb enorme positieve herinneringen aan de Spaanse gastarbeiders uit die tijd. En aan el Prado en de heer Chateaux, die de organisator en directeur was van hulp aan Spaanse gastarbeiders. Toen ik deze foto zag verplaatste ik me met plezier weer voor een moment naar die Goede Oude Tijd. Wat waren ze allemaal respectabel en ontzettend dankbaar. Ik voel me echt vereerd met deze foto. Muchisimas Gracias, verdaderamente años inolvidables.

Ik kan me El Prado goed herinneren. Ik werkte van 1977 tot 1985 bij de Stichting Welzijn Buitenlandse Werknemers, het tegenwoordige Palet aan de Willemstraat en als maatschappelijk werker voor Spanjaarden kwam ik daar regelmatig over de vloer, de heer Trienen had daar de leiding. Overigens had je ook in Beek en Donk, waar ik woon, een soortgelijk verblijf met de naam Casa Trenta. De naam dankte het aan het feit dat het aan de Trentstraat stond maar de meeste Spanjaarden noemden het Casa Trenta ofwel Huize Dertig, een nog wat kleinere residentie die gebouwd werd door een andere fabriek werd dan ook al snel Casa Treintayuna genoemd (Huize Een en Dertig)