De watertoren van foto 1912 staat in 1949 direct rechts naast de hier afgebeelde toren. Dat is heel fraai te zien in Eindhoven van boven bekeken van J. Spoorenberg (fotonummer 25498)

De watertoren op deze foto heeft er tot aan de sloop van het Eliasterrein gestaan. Na de sluiting van de textielfabriek zijn de gebouwen nog jaren in gebruik geweest van verschillende bedrijven. o.a de Profimarkt en de Snuffelzolder. Deze laatste werd gerund door Harrie Gijsberts. In september 1982 is de watertoren met behulp van flink wat explosieven geveld. Hij gaf zich niet zo maar gewonnen.

Elias en Mignot: pioniers van de industriële revolutie. Een van de 23 iconen die samen de Canon van Eindhoven vormen. Het is tegenwoordig niet goed voorstelbaar, maar dichtbij het centrum van Eindhoven kon je zo'n twintig, dertig jaar geleden nog de bolwerken van de plaatselijke Industriële Revolutie aantreffen.
Het ging hierbij om de oorspronkelijk rond 1858 gestichte fabrieken van Elias en Mignot & De Block. Beide fabrieken zijn inmiddels afgebroken, maar op de grens van het vroegere Strijp en Eindhoven ligt een bescheiden woongebied, de Eliaswijk. Het is genoemd naar de textielondernemer Joseph Elias. Tegenover het Dorint Hotel lag tot begin tachtig de rookwarenfabriek van Mignot & De Block. Een gelijknamig plein houdt de herinnering aan dit bijna bedwelmend naar tabak ruikende complex levend. Bron: ED

foto is vervangen door een scan uit het boek Noord-Brabant's Nijverheid in Beeld. De bleekvelden staan er nu ook bij!

Nadat Otto Bismarck, de Pruisische kanselier, in 1870 het Duitse keizerrijk had doen uitroepen in de Spiegelzaal te Versailles, begon hij een soort vervolging van joden en rooms-katholieken binnen het koninkrijk Pruisen. Bismarck vond dat de staatsgodsdienst Luthers moest zijn. Joden beleden een on-Duitse godsdienst. Rooms-katholieken evenzeer: die waren de paus méér toegedaan dan de Duitse keizer. Deze vervolging, vooral van de laatsten, kennen we ook wel als "Kulturkampf". Veel joden uit de middenstand en de industrie in Rijnland-Paltz vertrokken naar Nederland, dat veel toleranter heette. De familie Elias kwam zo in Eindhoven terecht, evenals de familie Philips uiteindelijk. Voor de economie van Nederland een verrijking. Dat gold ook voor de katholieken Vroom en Dreesmann, maar ook Brenninkmeijer. Bismarck was nogal antisemitisch. Hij stond zwaar in de schuld bij een joodse bankier, Bleichröder. Die was weer geparenteerd aan de Parijse familie Rothschild. Bleichröder had een deel van de Frans-Duitse oorlog aan Pruisische kant gefinancierd buiten de rijksbegroting van Pruisen om.

Wat Gerard vertelt over de joden ten tijde van Bismarck herhaalde zich in de jaren '30 van de vorige eeuw. Mijn ouders waren beste vrienden met een echtpaar waarvan de man een gevluchte Duitse jood was.