Volgens mij stond het gemeentehuis op de hoek van de Zeelsterstraat en de Venstraat. Met de lange zijde aan de Venstraat. Ik denk dus wel degelijk dat deze foto gespiegeld moet worden.

Inderdaad Peter omgedraaid staat beter.

Jongens toch. Dit is de hoek Strijpsestraat/ Botenlaan. Kijk achter maar eens naar dat huis, dat staat er nog steeds en dat staat op de hoek Zeelsterstraat/ Botenlaan. Maar was dit niet het 'oude gemeentehuis' van Strijp?

Inderdaad Hennie, dit is het oude gemeentehuis van Strijp. Ik zie de foto staan in het boek van Frans Smeets: "Toen ons Opoe nog 'n Durske waar" (foto 63 op pagina 76). Maar die foto is wel het spiegelbeeld van deze. Nu nog de vraag: welke van de twee is de goeie?

Volgens mij staat deze foto zo goed.

Kijk eens naar foto 690. Dit is de voorkant van het gemeentehuis van Strijp, hoek Zeelsterstraat/ Botenlaan.
<< Ik dacht echt dat dit gemeentehuis op de hoek van de Zeelsterstraat/Venstraat stond, niet op de hoek met de Botenlaan! (Peter) >>

Ja, jongens toch gelijk. Hoek Venstraat/Zeelsterstraat. Zo is hij goed. Sorry, ik zat er even naast.

Allemaal heel erg bedankt, ik weet nu tenminste wat en waar het was!

Als je naar de andere hoek van de straat kijkt zie je het hoekpandje, kruidenierswinkel, van de gezusters Van den Berk en dat is Zeelsterstraat / Botenlaan.
Dus het oude gemeentehuis staat op de hoek Zeelsterstraat/Botenlaan, maar het kan dat dat vroeger nog geen Botenlaan was, maar Venstraat. Maar zover kwam de Venstraat niet. Daar zat volgens mij de Paaltjesweg nog tussen?

Zie voor Paaltjesweg, Tolstraat en Venstraat de grote versie van foto 977.

Dit was vroeger geen Botenlaan, want de Schoenerstraat liep vroeger door om de hoek naar de Strijpsestraat, Venstraat en Zeelsterstraat.

De Schoenerstraat is pas na 1924 doorgetrokken tot aan de Botenlaan/Beemdstraat.

Sorry Hans, dan heb ik het verkeerd.

Het hoekpandje is inderdaad het kruidenierswinkeltje hoek Botenlaan/Zeelsterstraat. De verwarring ontstaat omdat de Venstraat niet op de foto zichtbaar is. Die loopt langs de andere lange zijde van dit gebouw.

Dit pandje stond inderdaad op de hoek Botenlaan-Zeelsterstraat aan de Venstraat, die achter langs liep. Voor het plat ging, zijn we hier nog enkele keren binnen gaan kijken. Spannend hoor.

Op de achtergrond van deze foto het winkeltje van Sjaantje van den Berk. Zij dreef een nering in kruideniers- en grutterswaren, zoals haar vader ook had gedaan. Wie bij haar consumptiewaren kwam kopen, stond meteen in de dertiger jaren van de vorige eeuw, want Sjaantje had de hele boedel intact overgenomen van haar vader. Sjaantje was steeds bereid, ondanks de winkelsluitingswetgeving, op vrije dagen en in de avonduren de gehele buurt van voedingswaren te voorzien, mits men tot haar klantenkring behoorde. Was moeder het flesje Maggi vergeten bij te vullen, had men ineens dringend behoefte aan custardpudding in een zakje of gedroogde tutti-frutti, Sjaantje was bereid tot leveren. Men begaf zich dan naar de raampartij achter in de gevel aan de straatzijde aan de kant van de Botenlaan. Daar zaten de drie zusters Van den Berk in onzegbare schemering en verveling, hun aardse tijd uit, zeker gedurende de weekeinden. Het was nu zaak, met de knokkels van de rechterhand een lichte trommeling te verrichten op deze ruit. Men zag dan in het schaarse licht van de kleine schemerlamp Sjaantje het hoofd herwaarts richten op het geluid. De gestalten van de overige zussen verroerden niet: deze aangelegenheid viel onder de exclusieve rechtsmacht van Sjaantje. Deze adjusteerde de glinsterende vlinderbril op het immer wantrouwige gelaat en trachtte de avondlijke deemstering te doorboren ter identificering van de gestalte die de ruit beroerde. Bij positieve herkenning van een geregistreerde trouwe klant rees Sjaantje schoksgewijs op, wéés naar de winkelportiek om de hoek met stoterige bewegingen en ijlde naar de winkelruimte. Zij deed, dat was tekenend, geen licht aan. Ze opende de winkeldeur op een kier opdat de illegaal aan de andere kant fluisterend de bestelling kon plaatsen. Al naar gelang de omvang en de geldswaarde daarvan werd men binnengelaten. Een blikje tomatenpuree werd door de deurkier verstrekt, een kilo oude kaas werd binnen afgewogen en in knisperend papier gevlijd. Men mocht dan de granitovloer, die in de winter zeer koud optrok, betreden in afwachting van de overreiking. Sjaantje gaf verder vrijwel onbeperkt krediet bij illegale transacties en rekende bij daglicht het verschuldigde af, wanneer openlijk een meer omvattende huishoudelijke levering op reguliere wijze werd afgewikkeld. Vooral de vrijwel volslagen duisternis van de winkelruimte, waarin Sjaantje zich op de tast voortbewoog, gaf aan de transactie in dergelijke illegale gevallen de dimensie van de levering van verrijkt uranium door de Organisation de Minière te Katanga in Centraal Afrika op bestelling van Chroetsjow persoonlijk. Dat gaf aan de klant de allures van een James Bond. Maar toch kwam onze jongste broer onvoorwaardelijk met het verkeerde thuis, dat niettemin door Sjaantje niet werd teruggenomen.