Eindhovense verkenners winnen landelijke patrouillewedstrijden 1959
Zo kopt het Eindhovens Dagblad. De kemphanenpatrouille van de St.Jan den Dopertroep van de St. Jozefparochie Tongelre (verkennerij was toentertijd toebedeeld aan de katholieken) heeft in het weekend van 29-31 augustus, beslag gelegd op de Nationale titel van de verkennerij dat werd gehouden in Cuyk en Overasselt. Daar voorafgaande moest eerst de districtstitel worden gehaald op de zgn Dipawe in Aalst en later in Geldrop het Diocesane Kampioenschap. Aan de landelijke titelwedstrijd werd deelgenomen door de twee beste patrouilles uit de zeven bisdommen. Op het programma van deze nationale wedstrijd stonden onder meer een zwerftocht, enige technische nummer en een kampvuurnummer. De teamgeest in elke patrouille was doorslaggevend. Vóór het wedstrijdgedeelte begon waren de deelnemers te gast in Cuyk bij een feestelijk onthaal, compleet met Ali Baba met harem en 40 rovers. Daarom die fezzen als hoofdtooi voor de winnaars geschonken door de burgemeester van Cuyk.

Stomme vraag wellicht maar wat waren in dit verband patrouilles? Waar moest naar gespeurd worden? Duurden zoiets dagen, gelet op de functies kok, tentopzetter e.d.?

Ron, wat geweldig dat jij alles nog zo goed weet. Moet een geweldige tijd voor je geweest zijn. En ja, al die kreten, al die namen van patrouilles, het is alsof ik het zelf weer beleef. Ik probeerde me voor de geest te halen hoe jullie groepsdas er uit zag. Naar ik meen half zwart, half bordeau-rood. Ik kan hem echter niet terugvinden als ik zoek op historie groepsdassen http://www.eindhoven.scouting.nl/groepen/das.htm . Er staan er verschillende op maar van St. Jan de Doper heeft blijkbaar nooit iemand gehoord. Han Mejan is nog tot vlak voor zijn dood met een groep van "zijn jongens" jaarlijks mee naar een mannenweekend gegaan in Echternach.
De jongens waarmee hij dan ging, op het laatst waren al mannen van vijftig en ouder en hij liep toen zelf al tegen de tachtig dacht ik. Een geweldig gedreven, bijzonder aardige man die vroeger altijd op zijn scooter kwam en daarmee veel indruk maakte op de meisjes van zijn leeftijd. Hij is echter nooit getrouwd geweest.

Beste Ben, Zoals het gezegde aangeeft “stomme vragen bestaan niet”. Ik vind de vraag zelfs leuk. Het geeft me de gelegenheid om datgene wat wij vroeger van zelfsprekend vonden in het huidige perspectief te plaatsen.
De achterliggende gedachten bij de oprichter van de verkennerij(padvinders bij niet-katholieken) , Lord Baden Powell vonden hun oorsprong in het Engelse leger (troops) in de veldslagen in de koloniën. Daarom wordt hierboven de St. Jan den Dooper’troep’ genoemd in plaats van de gebruikelijke ‘-groep’. Legereenheden waren onderverdeeld in kleinere groepjes van 6 à 7 personen die ‘patrouilles’ werden genoemd. Het leger maakte in het buitenland gebruik van inlanders die voor hun het gebied/de weg verkenden (ofwel het ‘pad vinden’) Zo maakte het Engelse leger gebruik van indianen en later het Nederlandse leger van Molukse KNIL-lers. De vaardigheden van deze ‘niet-militairen’, moesten evenwel ingekapseld worden in de legerdiscipline en vastgelegd worden zodat ze ook door het leger als instructies konden worden gebruikt. Daarom de rangorde (zie de 2 witte strepen bij Pl.(parouille-leider) Jan Dekkers, op zijn linker borstzak. De Apl had 1 witte streep), de strikte takenverdeling, het kunnen omgaan met kompas en kaartcoördinaten, het uittekenen van de marsroute en haar obstakels (zo’n uitgeschreven route lijkt op de beschrijving van de co-pilot/navigator bij een autorally), de natuur gebruiken om richting, hoogte en breedte (met wat basis-wiskunde) te berekenen maar ook om voedsel te vinden en te bereiden. Daarom het speuren naar sporen, voedsel enz…. Rekening moest gehouden worden met meerdaagse en verplaatsbare kampementen waarbij allerlei soorten huisvesting en schuilplekken (dus niet alleen tenten) gemaakt moesten worden rekeninghoudend met de verschillende terrein- en weersomstandigheden. Zo kende iedere persoon binnen de patrouille zijn eigen specialisme. Maar steeds werd op deze vaardigheden geoefend en getoetst. Daarom hebben bijna alle (wekelijkse)bijeenkomsten (tot zelfs bij zomer-/weekendkampen toe), binnen de verkennerij een wedstrijdvorm in zich. Het behalen van de hoogste graad in een bepaalde vaardigheid werd beloond met een insigne (inplaats van een papieren diploma) dat als uiterlijk vertoon op de bovenste gedeelte van de mouw werd genaaid (zie de rijkelijk gevulde mouwen op de foto).
Andersom is bij de tweede wereldoorlog en de politionele acties in Ned-Indië door de ondergrondse veel gebruik gemaakt van die goed geoefende verkenners.
Heden ten dage is deze wat miltante stijl niet meer te verkopen en misschien niet meer te begrijpen. Het paste in die tijd en ik heb er een leuke en leerzame tijd meegemaakt. Wellicht heet het daarom nu Scouting. Niks mis mee hoor. Voor mij is dat net zo interessant en ook beter passend in deze tijd.

Marijke leuk dat ik je voor de tweede maal in dit weekend op deze site tegenkom.
Mijn uitgebreide kennis is niet geheel van mijzelf maar ik kan putten uit de befaamde en door medeschrijver Hans van Hal, ruim 45 jaar lang bewaarde logboeken van de Vossen . Binnenkort kun je meerdere foto’s over de St. Jan den Dopergroep met uitgebreide toelichting op deze site verwachten.
De groepsdas was inderdaad half zwart, half donkerrood. Mijn oudste broer Hans (zie foto) heeft nog z’n complete uniform bewaard. Informatie over de Kemphanen, de voortrekkers en vadersweekenden komen dan ook uit zijn uitgebreid archief. Terugkomend op de groepsdas, de gebruikte kleuren zijn echte foute kleuren. Tot schade en schande hebben we tijdens het zomerkamp van 1962 in Velden (L) moeten bemerken dat deze dassen en kleuren (en gelijksoortige uniformen) ook gebruikt werden door de Hitler-Jugend. Velden ligt namelijk nagenoeg op de grens met Duitsland. Dus toen wij tijdens het kamp wel eens de grens overstaken, werden wij hierop niet al te vriendelijk geattendeerd.
Na bovengenoemde behaalde landelijke titel, dat Eindhoven op verkennersgebied op de kaart zette alsmede de vele titels die we hebben behaald bij voetbal en zwemwedstrijden is het onbegrijpelijk dat we zo onbekend zijn gebleven. Wellicht geen goede PR gevoerd. Ik hoop met deze publicaties op EiB-site daaraan iets te mogen en kunnen doen.
Als je het hebt over “mannenweekend met deelnemers van tegen de tachtig jaar”, dan zou dat wel eens een bijeenkomst zijn van de befaamde ‘Vadersweekenden’.
Uit jouw reacties bij andere foto’s ben ik er van uitgegaan dat jij de oudere zus bent van Leo Thijssen (zie foto 9343) wat zou inhouden dat jouw vader, net als de mijne, ook een van de eerste deelnemers van die vadersweekend. (volgens de goedbewaarde deelnemerslijsten) was. Voor meer informatie over Echternach moet je bij Frans Dekkers en zijn ‘Maten’ (zie reacties foto 9343) zijn.

Nee Ron, ik ben niet de zus van Leo. Ik zelf was welpenleidster bij de St. Jan de Doper, in de periode van Mijntje Peters, José van der Heijden (melkweg) en de tweelingzusjes Dekkers (Tongelresestraat). Ik heb wel een jongere broer maar die heet Willem, en zoals gezegd was die ook bij de St. Jan de Dopergroep, een paar jaar later dan jij. Dat is de groep jongens die nog zo lang zijn doorgegaan met mannenweekenden, samen met Han Mejan.
Han Mejan (een paar jaar geleden overleden) was degene die tegen de 80 liep, niet de jongens dus, maar hij was een vriend voor het leven geworden voor de jongens en kreeg liefkozend de naam: "Der Alte." Mijn broertje is nu 56 jaar.

Ron, Allereerst bedankt voor jouw tomeloze inzet! Dankzij jouw foto's en de rake toelichtingen gaat het verleden weer helemaal leven. Natuurlijk ook met dank aan je broer Hans, de Snelle Pijl'.
Verder wil ik over bovenstaande foto nog wel kwijt dat intussen drie van deze fameuze landskampioenen niet meer onder ons zijn. Behalve Anton Otten, die inderdaad heel jong is gestorven (leukemie) zijn ook Martien Coolen en mijn broer Jan Dekkers ons ontvallen. Met twee van de oude Kemphanen heb ik nog maandelijks contact, omdat wij gezamenlijk vele, vele jaren het fameuze Vadersweekend organiseerden. Dan heb ik het over Peter (Peer) van Loosdregt en Gijs van der Heijden. Van dit echte vriendengroepje maken ook mijn oude, trouwe vriend Hans Rooijmans en oud-vaandrig Gerard Rikken deel uit. Ook Cor van Kemenade hoort erbij, maar die woont al dertig jaar in Canada. Dankzij internet houden we ook dat lijntje in stand. Zo, dan ga ik nu naar je andere foto\'s kijken. (Overigens, voor Marijke: mijn broer Jan en ik zijn geen familie van de zusjes Dekkers van de Tongelresestraat. Wij woonden in de Herzenbroekenweg.)

Wat leuk om heel toevallig in je verleden terecht te komen. Ik denk nog steeds met trots aan onze overwinning. Ik ben geschrokken van het feit dat al 3 van de 7 kampioenen niet meer in leven zijn. "Je wordt ouder, papa". Ik moet ook maar eens in mijn fotodozen gaan snuffelen om wat materiaal toe te voegen maar graag geduld want ik moet flink zoeken. Ik ga wel mijn broers Rien en Joop informeren. Ik zou weleens willen weten hoe het met Gijs, Hans en Peter gaat. Ikzelf ben weer terug in Tongelre gaan wonen.

Piet, welkom in de kring van meepraters over deze foto. Ik ben benieuwd wat voor historisch materiaal er nog uit jouw oude schoenendoos komt. Goed idee om je broers te informeren. Ik ben vooral benieuwd naar de bijdrage die Rien kan leveren aan de ontsluiering van een paar raadsels die nog rond andere verkennersfoto's zweven (zie 'andere gerelateerde foto's' rechtsboven op deze pagina).