De wijziging van "college" in "lyceum" had te maken met de toevoeging van een volledige gymnasiale afdeling aan het onderwijscurriculum. Met zo'n klassieke afdeling mocht je je wettelijk "lyceum" noemen. Dat gaf status. De gymnasiale afdeling startte in 1967. Het programma was nog van vóór de mammoetwet van Cals. Die wet trad in volledige werking in 1968, maar de toenmalige rector dr. G. Knuvelder van het Sint Joriscollege wilde vóór zijn pensionering nog geborgd hebben dat dat gymnasium volledig dóórontwikkeld was met mogelijkheden van doubleren en overstappen naar HBS en HAVO. Dat hield in dat het volledige klassieke talenonderwijs, eigenlijk dat van de "Latijnse School" vóór 1866/67, in Joris-verband aangeboden moest worden in 1967. Dat was bijna onmogelijk in Eindhoven. Het bezat wel rooms-katholieke gymnasia (Augustinianum en Sint Catharina-lyceum) maar die wisselden onderling al leraren Latijn en Grieks uit. Eindhoven was nu eenmaal een technische stad met bèta-dimensies, geen stad gericht op breed hoger voorbereidend wetenschappelijk onderwijs in alpha- en gammaspectra. Knuvelder zette tóch door, ook al was het rooms-katholieke beheersinstituut OMO (Ons Middelbaar Onderwijs) tegen deze tussentijdse stap, met alle overgangsproblemen van geldigheden van diploma's, examens, toetsen (i.v.m. "zitten-blijven" of doubleren) en toetsmomenten van dien. Het was heel ingewikkeld een leraar Latijn te krijgen op permanente basis. Knuvelder wilde die niet van de Augustijnen "lenen" en die priesters hadden daar ook niet veel trek in. Zij wilden geen concurrentie en zéker niet voor zo'n kort moment. Knuvelder, die vrij hardnekkig placht te zijn, koos er toen tijdelijk voor om iemand aan te stellen die wel het kandidaats had maar geen doctorale bevoegdheid. Een kwetsbare constructie.