In de oorlogsjaren woonde Graat de Rooy op de Boschdijk langs de Steenstraat vlak bij zijn broer. Beiden hadden een transportbedrijf en waren telefonisch bereikbaar. Echter kwam het nog al eens voor dat ze elkanders opdrachten ontvingen. Dat was dan ook afgelopen toen ze verhuisden naar de Willemstraat. Graat was getrouwd met Riek, die enorm goed zorgde voor haar personeel. Als de chauffeurs van een rit terugkwamen moest er eerst gegeten worden, al was het midden in de nacht. Zo kon het gebeuren dat deze mensen met hun vuile kloffie op de nieuwe bank gingen liggen, die dan vol smeer kwam. Dat was echter geen probleem want er werd gewoon een nieuw bankstel gekocht. Ik heb er dikwijls met mijn vriend Bart de muziek verzorgd tot in de late uurtjes. Later is Bart getrouwd met de dochter, toen een schooljuffrouw, en is in de omgeving een slijterij begonnen. Nog later een vervoersbedrijf. Dus het mysterie van de aanhanger is opgelost!

In 1963 zat in de bijbouw achter dit woonhuis een timmerbedrijf, HeVe houtwaren. Dit was Henk Vermeulen, mijn eerste baas. Mijn eerste karwei was aan het wegrestaurant van de vrouw van Graad. Toentertijd waren Harrie en Jan de Rooy de mannen van het transportbedrijf. Ik kan me nog goed herinneren dat Jan toen de eerste rit op Spanje zelf met zijn vriendin maakte. Ik weet niet of dit zijn latere vrouw geworden is.

Dit is het ouderlijk huis van Jan de Rooy, de Parijs-Dakar rallyrijder.

Dit is de woning van de familie De Rooij, met daarachter het witte gebouw dat het kantoor van transportbedrijf De Rooy was. De nazaten van Graad en Anna De Rooij waren Harrie en Jan De Rooij, waarvan Jan inderdaad de Dakar-coureur is. In 1973 is het bedrijf en de familie verhuisd naar Geldrop, waar het al snel te klein werd en weer moest verhuizen en ze uiteindelijk naar Son zijn gegaan.

Dit pand is nu in bezit van Kusters. Het is eerst van familie De Rooij geweest. Kusters heeft er een tijd het transportbedrijf gehad.

Hallo, ik heb gewerkt bij de firma G.M. de Rooy, dat was ongeveer vanaf 1970. Het was inderdaad op de Willemstraat. Jan en Harrie de Rooy waren de mensen die het daar runden (inderdaad van de rallycros in Valkenswaard). Er was volgens mij ook nog een derde, Graard jr. de Rooy, die eerst een pompstation had op de Dr. Cuyperslaan en daarna weer in de Willemstraat bij het transport is gekomen. Moeder De Rooy had in Best een chauffeurscafé en daar kwam ik graag. Ddit was een heel vriendelijk mens, want als b.v. België of Duitsland gesloten waren, moesten wij daar wel eens klusjes opknappen. En het eten en drinken stond altijd klaar. Over dit pand op de Willemstraat: toen de Fa. G.M de Rooy naar Geldrop verhuisde, is naar mijn mening de fa. Kusters daar ingetrokken. Volgens mij was Kusters getrouwd met een zus van de gebroeders De Rooy. Ik ken nog veel chauffeurs van De Rooy: Jan Telen, Toon Dir(x)ks, Ruud Clerks, Smitje, vader Harrie Smulders en zoon Jan, Jan Deeben en broer Wim en niet te vergeten Toon Schellens, die heel vroeger nog met paard en kar (dus bij de oude Graard en nog voor Jan en Harrie) heeft rondgereden, Hans Hooiveld, Theo Peijs en nog vele anderen.

Het pand zal geheel worden gerenoveerd. De eigenaren Hannie Kusters en Bert Coppelmans laten het pand terugbrengen in de originele staat. Ook de achterliggende loods zal worden opgeknapt. Bron: ED. Zie ook foto 9193 en reacties.

Leuk een foto te zien van het oude huis van het transportbedrijf De Rooy. Ook mijn man Frans van der Sangen heeft er gewerkt en ook ik kan bevestigen dat het toffe mensen waren. Zeker Anna, ze ging wel eens met mijn man mee met de vrachtwagen en zo als Harrie Hoeks zegt, als er niks te doen was ging je naar Best. Ik kan me ook nog herinneren dat er ook wat dieren waren bij het hotel en dat ze een papagaai in het hotel hadden die lelijk kon schelden. Leuk die verhalen.

In de jaren eind 60 begin 70 zat er daar ergens een discotheek achterin. Wie weet daar nog meer van? Ook ging ik in het weekend na het stappen aan de overkant vaak een frietje eten. Dat ging altijd, want ze waren meen ik tot een uur of 4 open.

Het perceel liep niet tot de Amalia van Anhaltstraat maar tot de Albertina van Nassaustraat. Daar ben ik geboren en heb er 23 jaren gewoond. De familie De Rooij was een vriendelijke/gezellige famile. Achter op hun terrein was ook nog bouwmaterialen (groot)handel De Meierij gevestigd. Een ideale plek om verstoppertje te spelen. We zijn er vaak 'weggejaagd'. Op google-maps zijn mooie panoramafoto's van de buurt nu te vinden.
Er is veel, heel veel veranderd. In de jaren 50-60 kon je door weilanden en bosschages tot aan het Beatrixkanaal lopen. De Gender was toen nog niet onder de grond gestopt. Het was mooi. Met nadruk op 'was'.

Inderdaad de Patapoef, ik weet nog dat daar destijds Tineke de Nooij draaide op een avond (Veronica). Tegenover zat van de Broek, de Hanenbar, wij gingen daar geregeld 's nachts biefstuk eten. Het stond ook op de gevel in een lichtbak dat de zaak tot 's nachts 4 uur open was. Als je daar ging eten kon je beter alleen naar je eigen tafel kijken en geen opmerkingen maken omdat er destijds nogal wat gespuis aanwezig was. De horecazaken gingen toen nog om 2 uur 's nachts dicht, daarna moest je naar België.

De laatste bewoonde bestemming die mij bekend is, is die van studentenhuis. Vanaf de jaren '70 tot ergens begin jaren '90 stond dit bij de intimi bekend als "het Ritselhuis", omdat men het 'geritseld' had tegen een zacht huurprijsje. Als ik daar op vrijdagmiddag was, vielen altijd de langs het pad binnenrijdende vrachtwagens op. Blijkens bovenstaande commentaren was dat fa. Kusters. Nu in restauratie, zie ook foto 23905

Aan de achterkant van nr. 97 zat vroeger ook glasblazerij Lotrion en een levensmiddelenmagazijn van de ENKABE. Kusters was Bart, een zwager van Jan de Rooy.

Ik ken zoals zovelen de familie De Rooij erg goed. Dat komt door mijn vader. Deze was in en na de oorlog bij de Gemeentepolitie Eindhoven en hij had Graad de Rooij senior, de vader van Harrie, Graad en Jan, leren kennen omdat Graad Senior was gepakt voor het over de grens brengen van tabak. Na de oorlog is mijn vader benaderd door Graad de Rooij senior met het verzoek om een vrachtwagen voor hem te kopen. De Rooij had iets op zijn conto en kon zelf niets kopen. Mijn vader heeft geld van hem gekregen en op zijn aanwijzing en vrachtwagen gekocht. Mijn vader heeft via diverse relaties (ik ken de namen) gezorgd dat De Rooij voor Philips kon gaan rijden en later ook voor Van Doorne's Automobielfabrieken. Dit was het begin van het huidige transportbedrijf De Rooij. Vader en moeder De Rooij waren voor ons ome Graad en tante Anna. Fijne eenvoudige mensen met een hart van goud.

Volgens mijn info woonden hier tussen 1940 en 1944 Moses Oppenheim en Laura Grunebaum met hun zonen Joost en Freddy. Joost Oppenheim leeft nog, Freddy is overleden en Laura stierf op 94-jarige leeftijd in Rockville (USA). Heeft iemand meer info over de handelsactiviteit die Moses Oppenheim hier uitvoerde? Hij had een bedrijfje dat schoenpoets en boenwas produceerde.

Overledene Moses Oppenheim ingeschreven Eindhoven Aktedatum 30-01-1953.
Opmerkingen: Betreft uittreksel overlijdensregister Oswiecim (Polen) d.d. 30-09-1944.
BS Eindhoven Deel 56 Jaar 1953 Akte 107.
Zijn bedrijf is in 1943 door "Omnia Treuhandgesellschaft m.b.H. Bezuidenhout 23 Den Haag" als Liquidationstreuhänder opgeheven (liquidiert).

Hallo, is er iemand die mijn vader Frans Rooijakkers gekend heeft en ook gereden heeft bij Jan de Rooy of Kusters? Ik zoek mensen die tussen 1963 en 1973 gereden hebben voor een van deze twee bedrijven.
Mijn vader, Frans Rooijakkers, is overleden op 8-9-2016.

Hennie Antonis schreef op 6 juni 2010 dat in dit pand ooit discotheek Patapoef zou zijn geweest. Volgens mij heeft Patta-Poeff alleen op de Nieuwstraat gezeten. Zie ook onder meer het boek "Beatstad Eindhoven" van Frans Dekkers.
Hans van Melis citeert (13 augustus 2015) uit een overlijdensregister dat Moses Oppenheim op 30-09-1944 in Oswiecim is overleden. Die plaats heette in die tijd Auschwitz. Omnia GmbH zal dus wel een van de organisaties zijn geweest die de nazi's hielp om na het liquideren van de Joodse mensen ook hun bedrijven te liquideren.

Joodse bedrijven werden "overgenomen" door Omnia GmbH. Het geld wat hiervoor door Omnia betaald werd, werd op een rekening gestort bij een door de Duitsers gesticht filiaal van een Joodse Bank "Lippmann Rosenthal & Co" (Liro). Vanaf augustus 1941 moesten Joden ook al hun geld op deze bank storten. Aanvankelijk had iedereen een eigen bankrekening maar aan het einde van de oorlog werd alles op een "verzamelrekening" gestort, weg geld.

Het horecabedrijf zat verderop richting centrum. "Pam Pam". In het voormalig parochiecentrum Genderhof. Later heeft er gezeten accountantskantoor V.d. Ven.
=== foto 5516. (Red.) ===

In het pand dat bij foto 5516 wordt genoemd, heeft ook dansschool Cuppens gezeten.