Direct links van het witte huis ligt de toenmalige nieuwbouw van ongeveer 1935 was de zeer bekende motorzaak van Piet Reijnders, die de Harley Davidson motoren verkocht. Het pand stond op de nieuwe rooilijn, die door de oorlog en nieuwe inzichten niet veel verder is doorgetrokken. De gememoreerde nieuwe panden, inmiddels meer dan 70 jaar oud, staan er nog steeds.

Zie dit pand op foto 5120 en dan zie je Piet Reijnders staan.

Reijnders zat toch op de Stratumsedijk schuin tegenover café de Huifkar? Deze panden van V.d. Boogaard en Retera stonden nog in zuidelijke richting voorbij de huidige Biesterdwarsweg.

Hallo Jan, dit is de Aalsterweg. De motorzaak van Piet Reijnders was op de Stratumsedijk, ongeveer 400 meter verderop. Al moet ik toegeven dat de situatie er wel op lijkt.

Sorry Eugène Mudde, mijn vader Karel Retera was sigarenmaker. Hij heeft eerst bij Van Garveling gewerkt en na de oorlog werkte hij bij Mignot & de Block.

Sorry Truus, mijn oom Karel Retera woonde niet op de Aalsterweg, maar op de Leenderweg in de rij huizen voor het huidige Musis Sacrum. Hij was schilder van beroep.

Er heeft een fam. Retera op de Aalsterweg gewoond, in een bovenwoning naast Rozenstijn. De huizen waar Eugène het over heeft zijn rond 1958 afgebroken. Daar is nu de parkeerplaats van Plaza Futura.

Wij woonden op de Aalsterweg 69 in café Sportief van 1930 tot 1957. Het was een gezellig café.

Truus, ik had jou ook een e-mail gestuurd en dat klopte ook niet! Kijk eens naar mijn vraag bij de Service-site over fam. Retera.

Tini Dekkers was in 1970 de laatste kastelein van café Sportief.

Hallo, ik ben de zoon van Tiny Dekkers, ook genaamd Tiny Dekkers. Mijn vader heeft het café in 1957 overgenomen. Hij is in januari 1969 overleden en mijn moeder en zus hebben het café tot 1971 open gehad. Het pand stond op de lijst om gesloopt te worden en de brouwer wilde graag een ander pand ter beschikking stellen, maar er was bij zowel mijn moeder als zus geen behoefte om elders een café te openen. Mijn moeder, Janske Dekkers, is in december 2000 overleden.
Ter informatie, het pand naast ons was verlichtingszaak V.d. Boogaard en geen motorzaak.

Was dit het café aan de Aalsterweg (naast drogisterij van Beek) waar allemaal stropdassen het interieur versierden? Als ik me het nog goed herinner, werd ook dit café in de veertiger jaren van de vorige eeuw tijdens de St. Ceciliaviering van het parochieel zangkoor van de Gerardusparochie als een van de vele Stratumse cafés op hun rondgang bezocht. Die rondgang eindigde altijd in het café van Nolleke van Baalen, die als zanger aan het koor verbonden was.

Hallo, ik ben Annie, de dochter van Tiny en Janske Dekkers. Mijn ouders hebben inderdaad in 1957 het café Sportief van de familie Retera overgenomen. Als ik me niet vergis was het toen vooral Truus Retera die het café runde. Ik weet ook dat in de beginjaren, toen Tiny het café runde, er erg veel stropdassen aan het plafond en de muren waren bevestigd. Het café kreeg ook veel bekendheid door het jaarlijkse songfestival dat werd gehouden op de maandag met Eindhoven kermis. Heel veel winkeliers en caféhouders werkten daar aan mee als sponsors voor een leuke prijs. Toen mijn vader Tiny in begin jaren 60 ziek werd, hebben mijn moeder Janske en ik het café gerund. Toen ons pap in januari 1969 overleed hebben mijn moeder en ik het café aan de Aalsterweg 69 nog opengehouden tot december 1969. Op kerstavond hebben wij van heel veel mensen afscheid moeten nemen die ons heel dierbaar waren. Het was het café van Janske en Tiny Dekkers, maar het voelde meer als een gezellige huiskamer. Als de deur openging, wist je wie er binnenkwam. Ons mam heeft nog jaren veel verteld over hun kroegske aan de Aalsterweg 69.

Eerder berichtte ik n.a.v. het café van Tiny Dekkers, dat het gregoriaans zangkoor van de Gerardusparochie in de jaren dertig/veertig van de vorige eeuw na een rondgang door de parochie Cecilia vierde in het café van Nolleke van Baalen. Dit café bestaat nog steeds, maar is uiteraard van eigenaar veranderd en is gelegen aan de Aalsterweg op de hoek Van der Lansstraat. Het heeft nog dezelfde naam als in de tijd van Nolleke van Baalen, die reeds lang gehemeld is.

Tiny Dekkers met vrouw en dochter runde dit café in de jaren '60 (misschien ook nog jaren '70). Het was een prachtig café. Er werden zangwedstrijden gehouden. Ik herinner me dat op een gegeven moment iemand op het biljart het Wolgalied stond te zingen.

In de jaren 60 kwam ik met mijn toekomstige zwager Wim Pantus nog wel eens biljarten bij Tiny, als we 's avonds onze geliefden weer thuis in Stratum gebracht hadden. We maakten veel mee in dat bijzondere café. Zo probeerden ze eens met een paard binnen te komen, maar dat bleef halverwege de deurpost steken. Ik herinner me ook de zangwedstrijden op het biljard met daarnaast de keukentrap om er bovenop te komen. Tiny had bij mijn weten tijdens Eindhoven Kermis en Carnaval ook nooit meer versiering sinds een klant voortdurend met zijn aansteker de boel probeerde aan te steken onder het zeggen van "Oh, Tiny, daar brandt het ook al...". Ook heeft er wel eens uren een aangeschoten/dronken man tussen de koperen rail en de tap gelegen, die zo lam was dat niemand hem er tussenuit kon krijgen. Prachtig was ook die man die met z'n overjas aan een borreltje zat te drinken. Toen weer eens gedanst werd, werd hij door een vrouw gevraagd maar hij wilde niet. Na aandringen van andere klanten gooide hij z'n jas maar over de ronde oliekachel en ging dansen tot het begon te stinken. Zijn jas zat onder de schroeiplekken waarvan hij zei: "Zo krijg ik hier van de verzekering niks van terug" en de jas voorzichtig weer op de kachel drapeerde. Tot slot, als Tiny op z'n blad een bestelling kwam neerzetten was hij nooit te beroerd om de borrel die hij - bij vergissing? - teveel op z'n blad had zelf maar op te drinken.
Kortom: een pracht café waar voortdurend veel te genieten viel.