Wat zeuren ze tegenwoordig nou over grote klassen met als gevolg werkdruk voor leerkracht? Probeer eens te tellen hoeveel leerlingen er in deze klas zitten. En was er een leerkracht ziek, dan ging er een deur tussen twee klassen open en deed de leerkracht twee klassen.
De leerkracht heette juffrouw ..... (achternaam), zuster .... of meneer en had er flink de wind onder. Gedoe werd niet geduld, handen over elkaar, mondje op slot en sleuteltje denkbeeldig weggooien over je schouder.
De tafeltjes klassikaal opdreunen, schrijven tussen de lijntjes volgens voorbeeld op bord met kroontjespen en inkt, hoofdsteden opdreunen volgens aanwijzing met aanwijsstok op kaart die voor de klas hing ... en we zijn het allemaal NOOIT meer vergeten.

Helemaal waar Marijke, en we dreunden alles uit het kopke op en kenden de hele catechismis van buiten (weet efkes niet of ik het goed schrijf). De zusters hadden alles heel goed in de hand en mondje op slot en netjes vingertje opsteken als je wat wilde zeggen of naar de wc wilde hè, maar niettemin we zijn er niet slechter van geworden hè?