Ja, dat was: 'Cinema Parisien, Vrijstraat 22' Is te zien op foto 1707. Hetzelfde adres als de Rembrandt was SELECT! Geopend in 1960, gesloten in 1977.

Mijn vader, Jan Kuhr, heeft jarenlang de bioscoopreclames voor op de gevel geschilderd voor het Rembrandt Theater. Aan de Emmasingel lag een betaalde fietsenstalling en daarachter was een plaats waar de reclames geschilderd werden. Een doek was een voorstelling van de film en het andere doek was de tekst. Ik heb hem menigmaal op de woensdagmiddag geholpen, want op donderdag startte de nieuwe film en dan moesten de doeken aan de gevel hangen. Mijn opa, Willem Kuhr, is daar als eerste mee begonnen. Als het regende of stormde, schilderden wij achter het filmdoek. Niemand heeft daar ooit iets van gemerkt. ===De tekst gekopieerd naar foto 3915 van Jan Kuhr. Red.===

Herinneringen aan het Rembrandt Theater: Optredens van: Chris Barber, met toen nog Monty Sunshine in zijn band. Met school in de Rembrandt naar toneel kijken. Zelfs werd er af en toe een film gedraaid voor de schooljeugd, onder schooltijd natuurlijk. Later de man die de kaartjes afscheurde: Harry van de Ven uit het sigarenwinkeltje in de Pastoriestraat. En in de rijwielstalling een man genaamd Papi. Ik weet nog dat Papi bij café van Bep en Pietje van de Broek kwam op de Kruisstraat en Papi dronk altijd een jonge klare. Bep deed die dan expres vol omdat Papi zo bibberde. En mopperen dat hij kon als hij 'braste' met z'n sneevelke.

In de Rembrandt speelde vroeger ook de René Sleeswijk revue met Snip en Snap.
Sjaak, zijn achternaam weet ik niet meer, was de toneelmeester/operateur. Hij verzorgde ook de feestverlichting in de Vrijstraat.
In Cinema Parisien heeft heel vroeger een cinemaorgel gestaan. In de oorlog waren er doorlopende voorstellingen van een uur. Men bleef met koud weer extra lang zitten om thuis brandstof te sparen.

Volgens mij is de aantrekkelijke dame in badpak die boven de straat hangt de filmster Esther Williams.

In 1948 was ik, Franske Blaakman, loopjongen bij de bloemenzaak Braun en Broos (mijn oom Koos Broos).
Met al die fooitjes heb ik heel wat films gezien op de derde rang, ook al kwam ik een dubbeltje te kort. Menigeen kende me als een chappy.

Het is nu 30 jaar geleden dat Elvis is overleden.
Ik weet nog dat in het Rembrandt Theater, ik dacht in sept. 1956, de film Rock around the Clock van Bill Haley werd gedraaid, die vanwege de onrust in vele steden niet werd gedraaid. Er waren drie voorstellingen, 's middags om 15 uur en 's avonds om 19 en om 21 uur.
De tijd van Rock and Roll was aangebroken.
Op die zaterdag na afloop van de voorstelling van 21.00 uur, brak de hel los in de binnenstad. In een mum van tijd was de hele binnenstad vol met honderden tieners die met de politie op de vuist gingen, op de Keizersgracht werd een lelijk eendje op zijn kop gezet.
Heel de binnenstad werd die avond door de politie ontruimd, de volgende weken mocht er niet meer met groepjes rondjes gelopen worden (Vrijstraat - Keizersgracht - Hooghuisstraat - Rechtestraat).

De man die alles van techniek en dergelijke verzorgde, was Sjaak Wiggers, heeft heel zijn leven doorgebracht in de Rembrandt en stond ons jonkies bij met nieuwe technieken met cinemascope en cinerama, met alle soorten anamorphoten en lenzen. Sjaak Wiggers is tijdens het eerste bombardement op Eindhoven zijn gezin en alle bezittingen verloren. Hij is vaak door mij uitgenodigd bij mij thuis in Valkenswaard. Hij vertelde dan de verhalen van alle mensen rondom de theaters. Hij moest eens weten dat ik achter mijn huis nu een kleine cinema astaire heb.
(François Sterken, oud-operateur van de beroemde theaters van Eindhoven, van Chicago tot de Cinema)

Wat een prachtige oude gebouwen, ik kan me herinneren dat wij hier met een groepje naartoe gingen. Er was ook een bioscoop in de Rechtestraat, ik kan me de naam niet herinneren maar weet dat er een pand en dan Verschuren de bakker was.

De andere bioscoop waar Frans G. het over had was de Select bioscoop, zie foto 13117. Deze zat rechts tegen de Rembrandt aan. De Cinema Parisien zat verder weg in de Vrijstraat.

Wat leuk dat sommigen zich Jaques Wiggers van de Rembrandt nog herinneren. Ik woonde op Vrijstraat 16 in "Trianon" en mocht als kind vaak boven bij Jaques in de cabine films kijken op een hoge kruk. Ook werden soms de grote borden geschilderd in het kleine steegje rechts van de Rembrandt. Als er een revue was stond ik soms bij Jaques in de coulissen. Ik heb nog een bidprentje van hem. Wat een lieve man was dat.

Dat zijn nog eens herinneringen. Ik zelf ben hulpoperateur geweest in het Rembrandt Theater en werd opgeleid door Sjaak Wiggers. Ik heb toen ook François Sterken ontmoet. Die ging destijds in de omliggende dorpen films draaien.
Ik heb ook nog gewerkt in de Cinema met Toon ? en in de Chicago met Jantje ? en Jan ?.
Ben nu 76 jaar en woon al 12 jaar in Frankrijk.

In mijn tijd had je in Eindhoven de volgende bioscopen, behalve Rembrandt in de Vrijstraat, Cinema Parisien in dezelfde straat, een eindje verderop, en om de hoek bij V&D zat Chicago. Ten slotte City, begin Boschdijk, bij de Kruisstraat en een paar jaar later kwam daar nog Plaza bij. In 1949 was ik denk ik nog te jong om dames in badpak, al of niet hangend aan een gevel, veel aandacht te geven, ik heb haar dan ook gemist. Maar wat ik niet gemist heb zijn zowat alle films van Stan Laurel en Oliver Hardy. Voor 30 cent op de eerste rij. Mijn moeder was op zo'n dag wat vrijgeviger dan normaal, waarschijnlijk voor de paar uur rust die haar op die manier gegund was. Op zondagochtend nam onze vader ons, mijn broer en mij, mee naar natuurfilms, in kleur!, in de Rembrandt. De City was taboe, wat daar draaiden vooral cowboyfilms, spreek uit koiboifilms, en die werden thuis niet geschikt geacht. Cinema Parisien zat op het randje, Chicago draaide vaak films voor boven de 14, daar ben ik wat minder geweest. Eindhoven had in die tijd geen echte schouwburg. Je had weliswaar het Philips Ontspanningsgebouw, maar voor jeugdtoneel moest je toch in de Rembrandt zijn of soms in Katholiek Leven.

Mijn herinneringen gaan terug naar 1944 of 1945. Ik was een van de gelukkigen die een Sinterklaasfeest aangeboden door onze bevrijders mocht bijwonen (twee kinderen per klas). Wat me bijgebleven is, is de popcorn en het binnenkomen van Sinterklaas achter uit de zaal op twee mannen in een paardenpak. Een paar jaar later zag ik er Snip en Snap, die begonnen met een film waarbij alle spelers en danseressen van overal in Eindhoven naar de Vrijstraat renden en ook van achter uit de zaal op het podium kwamen.