Klasse-architectuur is tijdloos, dat blijkt ook uit dit gebouw.

De groene tegeltjes zouden aangebracht worden op het winkelblok. Het achterliggende dienstenblok zou grijze wandtegels krijgen, met een groen koperen dak. Alleen duurde het jaren voordat het koper wilde gaan oxideren en daardoor z'n groene kleur aannam. Het personeel werd destijds aangenomen in een tijdelijk gehuurde villa op de Keizersgracht, waar toen nog een tuin(tje) voor lag. Ik denk huisnr 8, het pand dat nu nog bestaat. Er volgden allerlei meetings in o.a. 't Silveren Seepaerd. En ik maakte kennis met een voor mij 'nieuwe benadering' van medewerkers. Je werd veelvuldig geprezen in plaats van het gebruikelijke gemopper van chefs toentertijd. De Bijenkorf had een eigen 'bedrijfsrecherche'. Ik herinner me de heer V.d. Vorm, een Hagenaar, zoals veel stafleden, die me de eerste securitybeginselen bijbracht. Een bijzonder vakkundig man, die zijn werk heel rustig en onopvallend uitvoerde. Maar de criminaliteit in die jaren zestig was wel even anders dan nu. En vooral in aantallen zaken veel minder. Zelf heb ik gedurende zo'n twee jaar maar één ernstig geval meegemaakt, een nachtelijke inbraak gericht op de juwelier die op de begane grond was gevestigd. Voor de inbrekers pech dat alle waardevolle spullen veilig in een kluis lagen en dat ze op hun vlucht op het aan de andere zijde van de spoorbaan gelegen parkeerterrein al in de kraag werden gevat.