Het monument is gemaakt door Pater Augustijn Thomas Rodr (beeldend kunstenaar en priester). Hij woont op dit moment in Venlo. Deze pater (een Tsjech van geboorte) is nu oud/ziek/zeer moeilijk in communicatie.
Links zie je 2 figuren, afscheid aan het nemen en rechts 7 figuren in een net iets andere kleur (maar dat is door weer en wind niet zo goed te zien) en in het midden het kruisbeeld. Degene die afscheid neemt, gaat dus sterven en door Christus (het kruis) naar het leven. Vandaar ook de lichtere figuren in de hemel. Het getal 7 is een heilig getal, vandaar 7 figuren rechts. Het is rond 1995 gemaakt voor de overleden paters Augustijnen. In Rome staat een kopiemonument omdat men het zo mooi had gevonden hier in Eindhoven dus die toegift heeft hij nog gedaan.
Zijn levensloop (met dank aan Marjo Spierings): Thomas Rodr werd in 1927 geboren in Slovec, een kleine plaats niet ver van Praag, in het toenmalige Tsjecho-Slowakije. Hij beleefde er een ongestoorde jeugd tot op zijn achtste levensjaar zijn moeder overleed. Vanaf toen moest hij het huishouden overnemen, wat natuurlijk een enorme belasting was, maar het maakte hem wel zelfstandiger. Op zijn twaalfde verliet hij het ouderlijke huis om in Hradec in Kroatië het gymnasium te bezoeken waar hij werd ondergebracht in het Bisschoppelijk Internaat. De oorlog gooide echter roet in het eten. Hij zat inmiddels in de 4e klas van het gymnasium toen hij terugkeerde naar huis. Uiteindelijk maakte hij in 1946 het gymnasium af. Hij trad kort na de Tweede Wereldoorlog als novice toe tot de orde der Augustijnen en vluchtte vlak voor de komst van het communisme naar Nederland. Hij kwam terecht bij de Augustijnen in Eindhoven. Hier studeerde hij filosofie en theologie in Eindhoven en Nijmegen en werd in 1953 tot priester gewijd. Door zijn werk, de zorg voor kinderen uit het sociaal zwakkere milieu, begon hij met deze groep te knutselen en beeldjes te maken en zo begon zijn creatieve werk. Inmiddels was hij neergestreken in het Labrehuis in Nijmegen, maar de provinciaal van de orde der Augustijnen zinde op de mogelijkheid om hem te laten terugkeren naar Tsjecho-Slowakije om daar pastoraal werk te doen. Uiteraard was dat verboden want de communisten waren aan de macht.
Voor de buitenwereld moest dan ook de schijn opgehouden worden dat hij een ander beroep had. De provinciaal wist inmiddels dat hij een artistieke aanleg had en stuurde hem naar de Jan van Eyck Academie in Maastricht. In 1963 voltooide hij zijn opleiding aan de Kunstacademie van Maastricht.
Als gevolg van de veranderende politieke situatie in Tsjecho-Slowakije zat zijn terugkeer er niet meer in. Er wachtte hem dan ook een leven als kunstenaar in zijn nieuwe vaderland. Toch bleef hij op en top zielzorger. Inmiddels was hij neergestreken in Venlo. In zijn atelier kreeg hij veel aanloop en kwamen ze met een smoesje naar hem toe om eens naar zijn beelden te komen kijken en zo ontstond er dan vanzelf een gesprek, dat menigmaal een biecht werd. Tot op de dag van vandaag is hij trouw gebleven aan zijn ideaal van het priesterschap. Zijn leven als kunstenaar heeft wel een enorme vlucht genomen en hij zocht zijn inspiratie in Rome, Florence en Milaan. Het was een boeiende tijd. In ateliers en kroegen trof hij een internationaal gezelschap van schilders en beeldhouwers, maar ook filmacteurs en -actrices als Marcello Mastroianni en Gina Lollobrigida.
Inmiddels zijn vele kunstwerken van hem uitgevoerd in gips, terracotta, beton, hout, ijzer, koper en brons. Allemaal sprekende voorbeelden van een vol leven als kunstenaar. In 1965 kreeg hij de opdracht voor het Gregor Mendel-monument in Haarlem. In 1971 vervaardigde hij de bronzen winkelpui, 4,5 x 3,8 meter, voor juwelier Citroen in de Kalverstraat in Amsterdam. Sindsdien geniet hij wereldfaam. In de loop van 1974 herhaalde hij dit huzarenstuk voor apotheek V.d. Meer in Venlo/Blerick. Een beeld voor een basisschool in Meerlo, een voor het hoofdkantoor van Oce in Venlo, fonteinen voor Valkenburg en Kerkrade en diverse bronzen beelden in zijn woonplaats Venlo, volgden. Zijn exposities zijn ontelbaar, onder andere in Rome, Praag en Bonn. Wie de priester-kunstenaar bezoekt, komt oog in oog te staan met een indrukwekkende collectie bronzen beelden en metalen plastieken. Tevens besloot hij om enkele musea, waaronder het Catharijneconvent in Utrecht, een aantal beelden te schenken.
Zijn sculpturen vormen een belangrijke aanwinst voor de moderne religieuze beeldhouwkunst.

Dit is zoals u al dacht een grafmonument. Het monument staat op de binnenplaats van het klooster en daar is tevens het kerkhof. Mijn zwager is daar begraven.

De Tsjechische (Boheemse) stad waarnaar Louis in de tekst verwijst, is waarschijnlijk Hradec Králóve, een stad ten noordoosten van Praag, niet ver van de grens met Polen. Het is een Middeleeuwse stad met een centrum dat rijk is aan historische gebouwen, daarnaast is er buiten het centrum een industriewijk ontstaan in de 20ste eeuw. De naam van de stad betekent Koninginneburcht en verwijst naar de burcht van de Boheermse koninginnen aan het einde van de Middeleeuwen.