Het is een dun laagje beschaving dat we hebben vrees ik. Oog om oog, tand om tand en ik zou bijna zeggen, niets is heren commercianten te veel, en dat alles onder het toeziend oog en met instemming van de brave zwijgende meerderheid en de wereldlijke en geestelijke overheden. Op naar een 'Herboren Nederland?' zoals Koningin Wilhelmina dat zo graag tot stand wilde brengen, samen met het nieuwe bewind. Opmerkelijke foto! Scheer ze maar kaal dan, is de kwestie dan daarmee opgelost?

Als je deze foto ziet gaat er toch soms iets niet goed in oze samenleving. Ik kan mij dit nog goed voor de geest halen, maar dit heeft niets met beschaving te maken. Ik was toen 16 jaar maar vond het toen al afschuwelijk. Het is maar goed dat deze onmenselijke toestand maar enige uren geduurd heeft. Al vlug kwam men tot bezinning en stopte men met dit op bijltjesdag gelijkende vertoning.

De vertoning werd wel gestopt, maar vergeten deed men niet. Het wrede was dat vaak de kinderen, die er part nog deel aan hadden, er ook op aangekeken en aangesproken werden. Er werd verhuisd om die reden; vaak werden hun huizen beklad. Als kind in de jaren 50 herinner ik me ook nog dat er Eindhovenaren bij bepaalde winkels of bepaalde personen niet gingen kopen.

Zeker weten, dat onderschilderen van de huizen in kwestie, met aan iedere kant van de deur een groot Swastikakruis, met dikke vette olieverf aangebracht. En verhuizen hielp ook al niet bijsterveel, soms. Ik denk zelfs dat een aantal emigranten, in de 50-jariger jaren daarom hun toevlucht zochten in de ons welbekende oorden aan de andere kant van de oceanen.

Het linker pand op de foto is de zaak en bovenhuis van mijn oom Janus van der Meulen. Het meest rechtse pand was het woonhuis van dokter Slager die bij het maken van deze foto nog verbleef in een Duits concentratiekamp, waar hij nog vele maaanden tot het einde van de oorlog (5 Mei 1945) moest verblijven.

Waar werden de Tommy-, Yankee-, Canadian- en andere meiden kaalgeknipt die een liefde oppakten voor een militair? Gadverdamme, walgelijk!

Ook hier blijkt dat we weer wijzen met het vingertje naar anderen. Waarom werden diegenen niet aangepakt die het huisraad en spullen van de gedeporteerde Joden uit het huis weghaalden. Die stonden zeker met een smile te kijken naar deze ongelukkige meisjes (liefde is immers blind). Zij hadden de buit immers al binnen.

Achteraf hebben velen zich geschaamd voor deze houding die vaak uit opgekropte emoties ontstond. Soms bleken er ook ten onrechte vrouwen beschuldigd te zijn; zij kregen van de overheid 200 gulden vergoeding.

Over dit onderwerp zijn hierna nog meerdere reacties binnengekomen waarin iedereen in zijn/haar eigen woorden nagenoeg hetzelfde zegt. Om deze herhalingen te voorkomen sluiten wij hiermee de discussie.

Verbaas me over dat Texaco embleem. Duidelijk Amerikaans, olie uit de staat Texas. Heeft dat de hele oorlog er mogen blijven staan? Veel benzine zal er een tijdlang niet uitgekomen zijn.

Lijkt mij ook vreemd. Juist Texaco werd gehaat door de Duitsers en de Italianen doordat hun laboratoria radar, synthetische materialen, enz ontwikkelden; met name de stunt dat het een tanker lukte om Malta van olie te voorzien, maakt het niet aannemelijk dat ze in Eindhoven reclame konden blijven maken.

En dan te bedenken dat The American Bakeshop van de Familie Pulles op de Kloosterdreef gedurende de bezetting zo niet mocht heten. Zie foto 3972.

Tja vergeet ook niet de Nederlanders in Duitsland die met een duitse vrouw terug kwamen, is dat niet hetzelfde?

Of een Nederlandse vrouw is getrouwd met een Duitse man, kijk naar het koningshuis.
Maar niet alle Duitsers waren slecht, dus Nederlanders die indertijd hun geliefde vonden in Duitsland, was niet vreemd.

Nee, niet alle Duitsers waren slecht ! Ocharme, de jongens die met geweer in de aanslag de boerderij van mijn oma binnenvielen, meteen riepen dat ze hen geen kwaad wilden doen en na eieren met spek gegeten te hebben met tranen in de ogen mijn oma bedankten en dat ze na de oorlog terug zouden komen. Ocharme, nog maar net via de achterdeur de boerderij te hebben verlaten en nog niet het erf afzijnde, waren ze al doodgeschoten. En nee, ze kwamen nooit meer terug bij mijn oma maar ook niet bij hun vader en moeder in Duitsland.....