Ik was aan het spelen op het Gelderlandplein met Jantje van Valen toen het gebeurde, en zal dit nooit vergeten. Ik woonde in de Halvemaanstaat 171 tegenover de Etos.

Samen met mijn vader ben ik als menneke van 4 jaar zittend in het fietsstoeltje hier naar wezen kijken. In mijn beleving was het rechts vooraan in de Bergen op Zoomstraat een huis of tien vanaf de Noord Brabantlaan. Een van mijn eerste herinneringen aan de fifties.

Evenals nu vlogen in die tijd jongetjes in die toestellen. Zie het gedrag van jonge automobilisten in het verkeer. In de lucht is het niet anders. Even wuiven naar de ouders of het meisje, met soms fatale gevolgen. Eenieder wist te vertellen dat de ouders van de piloot in de buurt woonden. Moet dan zijn onder de pijl.

Mijn opa en oma woonden schuin tegenover het huis dat geraakt was in de Bergen op Zoomstraat. Ik was toen bijna vier en kan het me nog goed herinneren. Mijn vader, moeder en ik mochten er niet door van de politie, maar mijn vader wilde per se naar zijn moeder. Hij wilde weten of zij niet geraakt waren. Na veel praten mochten we er later toch door.

Ik kan me dit ongeluk nog goed herinneren. Ik was toen een menneke van 10 jaar en woonde in Woensel, tegen Strijp aan, en ben meteen op mijn fiets er naar toe gereden. Wat ik me nog kan herinneren is dat de vlieger (het was dacht ik een F-84F Thunderstreak of een T33-Thunderbird, dat weet ik zo precies niet meer) volgens de verhalen die de ronde deden, zijn vrouw in de Bergen op Zoomstraat gedag wilde zwaaien en daarbij zo laag vloog dat hij een TV-antenne op het dak had geraakt, waarna hij crashte.

Ik kan me nog herinneren dat ik dat moment bij drogisterij Jansen binnen was, en dat er een enorme knal te horen was en bijna alle artikelen uit de schappen vielen. Ik woonde toen nog in de Noord Brabantlaan.

Het vliegtuig was een Lockheed T-33 Shooting Star van de vliegbasis Volkel. De piloten waren toen en ook nu, goed getrainde mensen met een groot verantwoordelijkheidsbesef. Helaas valt er soms een uit de boot. Behalve de piloot was ook de heer Kortooms uit de Bergen op Zoomstraat slachtoffer.

Inderdaad dit was bij mij thuis tegenover, het vliegtuig sloeg in bij de familie Markgraaf. De vrouw van de piloot woonde ongeveer 100 meter verder in de straat.

Ik weet het nog als de dag van gisteren. De piloot had de formatie van twee toestellen verlaten om zijn vrouw gedag te zeggen die even voorbij de plaats woonde waar het toestel explodeerde. Een wonder was, dat precies op die plaats in de Bergen op Zoomstraat over een afstand van ±50 meter geen huizen stonden. Wij woonden in de Noord Brabantlaan en zaten te eten toen we de enorme explosie zagen. De meeste mensen waren binnen om te eten omdat er 's middags een bloemencorso was. Hierdoor was er maar één slachtoffer, dhr. Kortooms, die achter z'n huis zijn brommer aan het poetsen was.

Zie ook de commentaren bij foto 1173 (het plattegrondje)!
Op het punt waar de gewraakte TV-antenne (aan de Zeelsterstraat, rechts van de SPAR-winkel) werd geraakt zat de T-33 al in het dak! Kan dus nooit de oorzaak zijn geweest van de crash. Ik heb dat toen ter plekke ten overstaan van diverse mensen al ontzenuwd.

Ik zat op het Augustinianum en fietste rond kwart voor een samen met Frans v. Schoonderwalt naar huis over de Hoogstraat in Gestel. We hoorden een harde klap en kwamen toen juist voorbij de Botstraat. waardoor je toen helemaal naar Strijp kon kijken en zagen een grote rookwolk. We zijn toen meteen naar Strijp gefietst om gaan te kijken. We staan waarschijnlijk op een van de foto's tussen de toeschouwers.

Op die middag was ik op weg naar de Kabouter-jeugdbeweging, gevestigd naast de Theresiakerk. Bij sigarenwinkel Rombouts aan het Theresiaplein zag ik als 8-jarig kind het vliegtuig naar beneden komen en neerstorten in de Bergen op Zoomstraat. Op een draf ben ik heel impulsief daar naartoe gelopen, want mijn oom en tante woonden in die straat. Alles in rep en roer, maar gelukkig was mijn familie ongedeerd. Het vliegtuig was aan het einde van de straat neergestort. Het had destijds een grote impact op mij.

Ik was 7 jaar. Wij gebruikten thuis de middagmaaltijd rond 1 uur 's middags. Op dat moment hoorden wij een enorme knal. Ik ben als kind naar buiten gelopen om te gaan kijken. Alleen mijn ouders hebben me toen verboden om verder te gaan kijken. Wij woonden hemelsbreed 50 meter van de plek waar het vliegtuig neergestort was en wel op de Bredalaan nr. 159, groente- en fruitwinkel Van Gameren. Wel zag ik allerlei brandende voorwerpen in de lucht vliegen. Een moment dat voor altijd in mijn geheugen is gegrift.

Ik woonde in de J.M. Kemperstraat 1. Ik was buiten aan het spelen met Jan Westerterp toen we de inslag hoorden en de rookpluim zagen. We zijn richting Zeelsterstraat gelopen maar alles werd al afgesloten door de politie. Het huis van mijn vriendje Nico Goudsmit aan de Zeelsterstraat was ook geraakt, hij lag boven in zijn bed en zijn haren waren geschroeid door de hitte van de brand. Mijn vader was mensen gaan helpen in de Bergen op Zoomstraat en vertelde later dat er veel brandwonden waren door de nylon blouses en overhemden, die toen modern waren. Met de hitte van de brand smolten die in de huid van de mensen.

Ik was 12 jaar en lag op de grond, thuis, te lezen. Opeens een oorverdovende knal. Ik sprong zowat anderhalve meter omhoog. Wat een belevenis was dat. Het was ongeveer 50 meter van ons huis in de Klundertstraat. Ik weet nog dat er toen al heel wat ramptoerisme op afkwamen.

Op een zaterdag was ons moeder was aan het ophangen. Wij waren toen pas van de Bergen op Zoomstraat verhuisd naar de Hastelweg. Ons moeder gilde: 'Er valt een vliegtuig!'. Wij gingen kijken en kwamen terecht in onze oude buurt. De vlieger bleek de man te zijn van ons overbuurmeisje. 

Mijn opa woonde vlak naast de beschadigde huizen. Mijn opa werd in Strijp "De Baron" genoemd vanwege zijn statige gestalte. Misschien kent iemand hem nog?

Nou en of; ik heb de baronnen heel goed gekend. Ze woonden met zijn drieën in, bij de familie Smulders. 's Avonds na het avondmaal kwamen ze gezamenlijk met een stoel naar buiten en gingen broederlijk naast elkaar voor de deur zitten, met de leuning naar voren gericht en dan maar wachten, wie de eerste scheet kon produceren. Dat ging dan zo de hele avond door, totdat hun "brandstof" verbruikt was en het tijd was, om naar bed te gaan. Het bijbehorende geluid, was tot op honderd meter hoorbaar.
Zie ook dit uitgebreide verhaal in mijn boeken "Een Brabants Bont Gezelschap" en "Strijp, toen ons opoe nog 'n durske waar".

Dank je wel, meneer Smeets. Leuk om deze anekdote te horen. Mijn opa heette echter zelf Sjef Smulders en bij mijn weten had hij geen broers. Sjef heeft lang bij Elias gewerkt, Hij was daar bevriend met Jack van Aggel (mijn echte opa). Na diens overlijden is hij getrouwd met mijn oma, vandaar dat ik hem gewoon "opa" noem.

Meneer Jack van Aggel, voor zover mij bekend waren de "baronnen" drie gebroeders, namelijk Piet, Jan en Gordianus Smulders. Piet werd geboren in 1876 en overleed in 1947. Jan was van 1877 en overleed in 1955, terwijl Gordianus, de jongste van het trio, in 1882 werd geboren en in 1954 is overleden. Piet werd al op vrij jonge leeftijd weduwnaar, terwijl Gordianus zijn hele leven vrijgezel bleef. Deze feiten waren voor het drietal voldoende aanleiding om de koppen bij elkaar te steken en na rijp beraad besloten ze gezamenlijk bij Jan in te trekken, zodat Jan en zijn vrouw voortaan als "kotbaas" zouden fungeren. Dit zijn de feiten die mij tot nu toe bekend en bijgebleven zijn.
(U kunt mij zo nodig op mijn e-mailadres of telefonisch bereiken.)

In 1957 was ik 6 jaar en woonde in de Bergen op Zoomstraat 86. Ik was door de klap zo geschrokken dat ik wegrende, in plaats van ervandaan ging ik in de richting van het vliegtuig wat neergestort was. En kreeg een stuk brandend glas voor mijn voeten. Het had zoveel indruk gemaakt op mij dat ik er jaren later nog nachtmerries van had. Ik ben voor het eerst gaan vliegen in 1998. Daarvoor durfde ik niet.