Florence,
Is je ook iets bekend wie de contacten voor deze onderduik van piloten waren? Er moet bijv. voor bonnen zijn gezorgd en ik neem aan dat de piloten vanaf jullie weer verder gingen.

In 1943 was ik 10 jaar oud en er werd mij alleen verteld dat ik natuurlijk niemand mocht vertellen van de bij ons inwonende piloten. Ineens was er zo'n piloot bij ons en hij verdween ook plotseling. Meestal lag ik dan al in bed. Later heb ik van mijn vader gehoord dat er aan de grens met België een man is aangehouden die juist bezig was een piloot over de grens te helpen. En die man had mijn vaders adres op zak. Iets dat natuurlijk nooit had mogen gebeuren! Vader werkte bij Philips en daar kwamen de Duitsers hem ophalen. Gelukkig is Philips groot en daar werkten diverse mensen die ook bij de ondergrondse waren, zodat de Duitsers van het kastje naar de muur werden gestuurd. Intussen werd er voor mijn vader gezorgd dat hij in een van Philips' grote vrachtauto's tussen andere spullen kon ontsnappen. Geweldige samenwerking!
Van één van de Engelse piloten die vrij lang bij ons verbleef is het zeker gelukt weer thuis te komen. Mijn ouders hebben nog lang na de oorlog contact met hem gehad. Van de anderen heb ik niets vernomen.

Wat bonnen betreft kan ik me nog wel herinneren dat er af en toe een jong meisje van een jaar of 8 bij ons aan de deur kwam. Zij bracht altijd een paar bonnen die ze aan mijn moeder gaf. Maar waar die vandaan kwamen weet ik niet. Moeder wist het ook niet.........