Als je kijkt naar foto 5837, dan kun je zien dat dezelfde brugdelen gebruikt zijn voor de overkapping van de huidige NS-perrons. Bij de bouw van die overkapping heeft de constructeur vanwege materiaalschaarste gebruikt gemaakt van deze wel verkrijgbare brugdelen. Deze oplossing voldoet nog steeds goed.

Een van die beroepsmilitairen hier is volgens mij ene heer Sanders, rond 1960. Hij kwam nogal eens bij ons thuis in de Schootsestraat over de vloer, omdat mijn moeder een tijdlang bij schoonmaakbedrijf Cemsto werkte, die de officiersmess aan de Sliffertseweg onder hun hoede hadden qua schoonmaak. Een andere schoonmaakster bij die Cemsto was Annie Rabelink.

Het waren geen beroepsmilitairen, maar vaandrigs. Officier in opleiding zou men tegenwoordig zeggen. Gewone dienstplichtigen dus. Op de dag af 24 maanden in dienst, toentertijd. Verder is er via google veel te vinden over Sir Bailey en Baileybruggen in het bijzonder.

De rang van vaandrig is de laagste officiersrang. Dienstplichtigen werden op het einde van hun diensttijd bevorderd tot reserve tweede luitenant. Cadet vaandrigs werden na het beëindigen van hun opleiding op de KMA bevorderd tot tweede luitenant. Dit was tevens de start van een militaire beroepscarrière. Bij beide catagorieën vond een beëdiging plaats.

Wij gingen er (als mennekes van een jaar of 14) altijd zwemmen in de schoolvakanties, samen met Cappie Hoevenaars en de jongens van Bons. Je kon dan heerlijk van de Baileybrug springen of aan voorbijvarende boten gaan hangen, waarvan je toen niet wist hoe gevaarlijk dat was.

Een vaandrig was geen officiersrang, maar de hoogste onderofficiersrang. Ik was zelf 21 maanden dienstplichtig militair bij de Koninklijke Luchtmacht en in die tijd 14 maanden portier van de officiersmess, vanaf 01-10-1958 t/m 30-11-1959.

Een vaandrig is wel degelijk een subalterne officier. De adjudant-onderofficier heeft wel dezelfde strepen maar is ouder in leeftijd. Een vaandrig is dan ook gerechtigd om in de officiersmess te komen.