In dit huis aan de Bergen op Zoomstraat vloog de straalmotor van de T-33 naar binnen. Enkele huizen verderop stak een stuk van een vleugel uit de nok van het dak. Dat werd op zondagochtend na de crash zéér omzichtig uit het dak getakeld.

De vleugel stak in het dak van Kortooms boven het Theresiabeeld dat de gevel sierde. Het ongeval betekende tevens het einde van de parochiefeesten en de bijbehorende lichtprocessie. Die werden afgelast en zijn nooit meer georganiseerd.

Weet je zeker Johan V. dat de vleugel in het huis van Kortooms zat? In mijn herinnering was Kortooms de enige burger die om het leven kwam tijdens het poetsen van zijn bromfiets op de achterplaats van het eerste óf tweede huis gerekend vanaf de op deze foto zichtbare open plek in de richting van de Geertruidenbergstraat. Maar wie ben ik? Ik woonde in de St. Theresiastraat en jij toch wel een stuk dichter bij de rampplek. Grijp terug in je herinnering naar de lagere schooltijd. Misschien herinner je je mij nog!

Het slachtoffer was werkzaam op de achterplaats, een viertal woningen voordat de motor insloeg. De vleugel is terechtgekomen op een viertal woningen na het pand waar de motor insloeg. Het Theresiabeeld was een aandenken aan het feit dat de Theresiaparochie in de oorlog gespaard is gebleven bij de diverse bombardementen. In de woning onder dit beeld woonde ook een familie Kortooms. Ik woonde in de Klundertstraat, die op de open plek uitkwam.

We zijn weer helemaal bij Johan! Voor de lagere schooltijd: zie foto 8905 die door Thijs van de Berk is geplaatst (dat menneke met bril op de voorste rij).

Dit was bij ons thuis recht tegenover, in dit huis woonde de familie Markgraaf. Vier huizen verderop woonde de familie Kortooms.

Op de bewuste zaterdag 22 september 1956 was ik om ongeveer 13.00 uur bij Adje Kortooms (er was nog een familie Kortooms die bij het beeld woonde) om eventuele kanaries te ruilen om er volgend jaar weer mee te kweken. Zijn vader zat op dat moment zijn vrij nieuwe bromfiets te poetsen. Adje had voor mij op dat moment geen vers kanariebloed, dus bracht ik ze per fiets naar de fa. Oppers (den Opper in de volksmond). Toen ik tegen half twee terugfietste over de Hastelweg hoorde ik, zag niets, het bewuste vliegtuig neerstorten. Dat wil zeggen na de klap zag ik een enorme grote wolk in de vorm van een paddestoel boven de Sparwinkel op de Zeelsterstraat. Het Eindhovens Dagblad vroeg eind jaren 1999 mensen Het verhaal over de voorbije eeuw te vertellen? Ik heb toen mijn verhaal ingezonden en er een gedeelde vierde prijs mee gewonnen! Belangrijker voor mij bleek achteraf dat ik mij nooit gerealiseerd heb dat als ik later bij Adje was geweest, ik misschien niet meer geleefd zou hebben! Ik begrijp dat de Pipo nog leeft? Ik heb nooit geweten hoe hij aan die bijnaam is gekomen?

Wij woonden tegenover de jongensschool op Zeelsterstraat no. 157. Van de notenboom pal achter het huis was de top zwart geblakerd. Zo laag vloog hij over ons huis, zo schuin naar de overkant waar hij met zijn vleugeltip de antenne geraakt heeft. Zo ging het verhaal de ronde toentertijd. Men heeft hem op een keukenblok in zijn stoel gevonden. Waar of niet waar?

Gerard, het toestel vloog (om wat voor reden of oorzaak dan ook) inderdaad zo laag! In een eerder commentaar heb ik al gesteld dat de aanraking met de gewraakte TV-antenne NOOIT de oorzaak kan zijn geweest van de crash omdat de kist op die hoogte al in het dak zat. Ik heb dat indertijd ter plekke en ten overstaan van diverse mensen al ontzenuwd. Maar het verhaal is wel hartnekkig blijven bestaan ...!

Weet alleen dat ik toen 7 jaar was en dat de piloot getrouwd was met een vrouwtje dat iets verder op in de straat woonde en dat hij zwaaide naar haar, dat is wat ik er van weet.

Wij hebben gewoond op Bergen op Zoomstraat 110. Toen het ongeluk gebeurde waren wij al verhuisd naar de Hastelweg. Ik herinner me ook het verhaal dat de vlieger zijn vrouw of verloofde wilde groeten en daarom te laag vloog. Die vrouw woonde nog bij haar ouders, schuin tegenover waar wij gewoond hebben.