Het zou interessant zijn om (na Kop Hamers als bouwpastoor) de volgende pastoors in de goede volgorde te vermelden, eventueel ook kapelaans, met anekdotes, daar waren ook kleurrijke figuren bij (Jillissen, van Asten etc.) Bij Kop Hamers hebben we als misdienaar eens punaises op de rand van de preekstoel gelegd.

In het trouwboekje van mijn ouders staat bij dopen in de jaren 30 Kapelaan Kavelaars vermeld en later ook v.d. Hurk.
Van Dijk was volgens mij de opvolger van Hamers. Hij had ook een broer die pater was en in de parochie werkzaam.

Netty, (hallo, klasgenootje van de kleuterschool) Kapelaan van de Hurk herinner ik mij als een corpulente en kaalhoofdige man met kleine oogjes. Hij had een donkere stem. Hij is op een gegeven moment overgeplaatst, maar ik weet niet meer waarheen. Hij was er ongeveer tegelijk met kapelaan van Asten en moet ook bij pastoor Hamers nog gediend hebben.

Die broer was pater Petrus. Hij kwam regelmatig bij een oom van ons langs voor een borreltje en een sigaar. Ik vond deze man sympathieker dan pastoor van Dijk, die in mijn ogen een wat stugge man was.

Kapelaan Kavelaars is na zijn periode van de Sint Gerardus Majella parochie pastoor geworden in Stiphout.

Beste Henk, Kapelaan v/d Hurk is Pastoor geworden In Dinther bij Heeswijk.
Hij was indertijd Kapelaan met Kapelaan Kavelaars en Kapelaan van Asten

Was het niet kapelaan van Asten die pastoor is geworden in Dinther?

Nee, Lieke, kapelaan van Asten werd pastoor in Millingen aan de Rijn.

Voor kapelaan van Asten en kapelaan van de Hurk, zie resp. foto 33175 en foto 33015.

Wie pastoor van Dijk nog eens wil zien, kijk naar foto 33644.

Ben onlangs in MiIllingen aan de Rijn geweest en gesproken met de man die nu in de oude pastorie woont. Pastoor van Asten is tot hoge leeftijd pastoor gebleven in Millingen en daar ook begraven. Hij werd de sloper genoemd omdat hij alle deuren van de pastorie heeft verwijderd omdat hij niet van het glas in lood (met heiligen) hield, ook de glas in loodramen van de kerk heeft hij vervangen door ramen die meer licht binnen lieten.
Nog een anekdote betreffende pastoor van Dijk. Toen ik op 27 december 1962 in de Gerarduskerk trouwde met Marie-Thérèse Janssen was het bitter koud, er lag sneeuw en het vroor zo'n 12 graden. Helaas was de verwarming in de kerk kapot. Toen ik de pastoor vroeg of ik een elektrisch straalkacheltje mee mocht brengen om te voorkomen dat mijn a.s. bruid zou bevriezen in haar dunne witte jurk zei hij: "Ik zou maar vertrouwen op de warmte van de Heilige Geest". En koud dat we het hadden! Om te voorkomen dat ik (vele jaren acoliet in de parochie en in onze auto chauffeur van de Heren geestelijken) toch zo'n kacheltje mee zou brengen had hij de stroom van de stopcontacten op het priesterkoor laten halen. Zo kon onze trouwfotograaf ook zijn flitser niet opladen. Wij zijn nu bijna 52 jaar getrouwd en hebben een warm huwelijk.